Die opmerkelijke snelheid van handelen die mogelijk was bij de behandeling van zaken rond de Catalaanse onafhankelijkheid ligt heel anders bij zaken zoals de herziening van de abortuswet uit 2010, de hervorming van de onderwijswet (LOMCE) of de herzienbare levenslange gevangenisstraf die soms al jaren duren. Het hof zwijgt volgens de krant 20Minutos ook in alle toonaarden over conflicten tussen overheidsdiensten.
De laatste memorie van genoemd hof is uit 2016 en toont dat in dat jaar 6.774 nieuwe zaken ter behandeling werden aangeboden. De meerderheid daarvan betroffen een beroep om bescherming van constitutionele rechten. Uit genoemde memorie blijkt dat 7.851 zaken opgelost zijn. De positieve balans was echter niet genoeg om de achterstand op te lossen. Op 31 december waren er nog 230 zaken waar nog een uitspraak over moest komen.
De woordvoerders van de politieke partijen PP, PSOE, Unimos Podemos (UP) en Ciudadanos (Cs) zijn het erover eens dat de huidige situatie niet doeltreffend is en willen maatregelen treffen om de situatie te verbeteren. Volgens een woordvoerder van de PP moet het constitutioneel hof in staat zijn om snel tot een inhoudedelijke uitspraak te komen. Het parlementslid gaf toe dat er gevoelige zaken zijn die moeilijker te behandelen zijn, maar dat er ook prioriteiten gesteld moeten worden. Het hof moet intern verbeterd worden zodat zaken beter behandeld kunnen worden. Dat het niet onmogelijk is, blijkt uit de zaken rond de Catalaanse onafhankelijkheid. Hier waren binnen enkele weken al uitspraken.
Volgens de socialist Juan Carlos Campo verwacht niemand van het Constitutioneel hof dat het altijd ‘onmiddellijk’ tot een uitspraak komt, vooral niet omdat er in de regel opmerkelijke zaken behandeld worden. Wel wil men dat zaken er in een redelijke tijd behandeld worden. Het enorme aantal zaken behoort geen excuus te zijn.
Eduardo Santos (UP) beweert dat de Spaanse regering in laatste instantie een appel doet op het constitutioneel hof bij territoriale conflicten en bij zaken betreft sociale wetten waar men het niet mee eens is.
Santos wil bovendien het constitutioneel hof depolitiseren en de manier waarop rechters toegewezen worden, veranderen. José Ignacio Prendes (Cs) wil beproefde criteria en doelstellingen introduceren zodat zaken ook op ordelijke wijze behandeld worden. Nu gebeurt dat naar de willekeur van het hoofd van het hof en dat veroorzaakt juridische onzekerheid. De opvallendste langlopende zaken zijn:
De abortuswet uit 2010
De abortuswet uit 2010. De regering van Zapatero nam een wet aan waarbij elke vrouw tot in de 14 week van een zwangerschap het recht had om abortus te plegen; in uitzonderlijke gevallen zelfs tot in de 22e week. Bovendien konden 16 en 17-jarigen onder deze wet, abortus plegen zonder dat hun ouders hierover verwittigd werden als ze het gevaar liepen te worden mishandeld door hun familieleden. De PP had grote kritiek op deze wet en bracht deze voor bij het constitutioneel hof. Ook de toenmalige conservatieve regering van de regio Navarra deed dat. Het hof aanvaarde het beroep in juni 2010. Acht jaar later is er nog geen uitspraak geweest in deze zaak.
Onderwijshervormingswet LOMCE
Dit betreft de onderwijswet van de toenmalig minister Wert die in november 2013 werd aangenomen. Deze stuitte op veel tegenstand in het parlement en onder de Spaanse bevolking. De PP benutte haar absolute meerderheid om deze wet in het leven te roepen ondanks dat de hele oppositie ertegen was. De PSOE en verschillende regionale overheden gingen in beroep tegen deze wet. Het hof aanvaarde het beroep in april 2014, maar is tot nu toe alleen maar tot een uitspraak gekomen in het beroep van de Catalaanse overheid en het beroep van de PSOE.
Herzienbare levenslange gevangenisstraf
Deze wet werd in maart 2015 aangenomen en had slechts de steun van de PP. Vijf andere politieke partijen, waaronder de PSOE tekenden beroep aan bij het hof. Er is nog geen uitspraak in deze zaak.
Conflicten tussen overheidsdiensten
De zaak van de centrale overheid tegen de erfgoedwet in Navarra is een voorbeeld van een dergelijk conflict. Deze zaak werd op 11 maart 2008 aanvaard en is nog steeds niet opgelost. Behalve mededingingsconflicten heeft het hof sinds 2016 en 2017 twee conflicten tussen de overheid en het congres in behandeling waarbij de parlementaire controle afgebakend moet worden. De zittende regering moet zich daaraan onderwerpen om vast te stellen of het veto van de regering tegen een wetsontwerp om economische redenen door het presidium mag worden ingetrokken.