De inwoners verzamelden zich voor de gebouwen waarin de autoriteiten zetelen om hun kritiek te uiten op de maatregelen die zij als ‘niet effectief en discriminerend’ beschouwen. Een eerste protest vond vrijdag al plaats op Puerta del Sol in het centrum van Madrid, vlak na de bekendmaking van welke wijken en gemeenten opnieuw met mobiliteitsbeperkingen te maken krijgen. Regiopresident Isabel Ayuso kondigde volgens hen ‘selectieve opsluitingen’ aan.
Demonstranten werden door de organisatoren met klem verzocht te protesteren met hun gezichtmaskers en daarbij onderline afstand te bewaren. De wijken in de hoofdstad waarvoor de maatregelen vanaf maandag 21 september gelden, liggen voornamelijk in het zuiden van de stad en staan bekend als de minder goede buurten van de stad.
Inwoners van die wijken eisen in plaats van meer beperkende maatregelen een betere gezondheidszorg en meer aandacht voor andere publieke diensten, zoals het openbaar vervoer. Het kwam bijna tot opstootjes zodat de politie tussenbeide moest komen. ‘Meer gezondheidszorg en minder politie!’ en ‘Lang leve de strijd van de arbeidersklasse’ en ‘Vallecas verdedigt zich’ werd gescandeerd onder andere.
In de getroffen wijken wonen veel mensen die werk doen dat onmogelijk op afstand is uit te voeren. Volgens de nieuwe regels mogen mensen binnen die zones wel vrij bewegen, maar ze mogen niet zonder rechtvaardiging hun wijk verlaten. Verder moeten alle horecagelegenheden en winkels om 22 uur gesloten zijn.
‘Ze hebben in die zes maanden helemaal niets gedaan om de diensten te verbeteren en nu moeten de inwoners daarvoor betalen’, zegt een demonstrant in El País. Hij doet administratief werk in een gezondheidscentrum. ‘De eerstelijnszorg staat op instorten en de opsluitingsmaatregelen zijn niets meer dan een excuus om het slechte beleid te bedekken’, voegt hij toe. Een onderwijzeres op een kunstacademie vraagt zich af waar de regels goed voor zijn als veel inwoners maandag half Madrid moeten doorkruisen om naar hun werk te gaan. Ze wijst op de overvolle metroperrons die zij dagelijks trotseert en snapt niet dat ze in haar buurt niets meer mag, maar wel naar andere wijken kan reizen om daar haar diensten te verlenen.
Op een spandoek in Villaverde staat het gevoel omschreven dat veel mensen in de wijken waarvoor de maatregelen gaan gelden, hebben: ‘Je wilt dat ik mezelf opsluit als ik naar huis ga nadat ik in een overvolle metro heel Madrid heb doorkruist om je straten schoon te maken, voor je zieke vader te zorgen, je eten te serveren, of een pakket van Amazon op je tapijt achter te laten. #Zuidelijkewaardigheid’
Onzichtbare muur
De krant 20Minutos schrijft over de onzichtbare muur die de beter gesitueerden in Madrid scheidt van de zuidelijk gelegen wijken: ‘Tien jaar korter leven en 92.000 euro minder inkomen om van te leven in de zuidelijke wijken’. Het inkomen van een gemiddeld huishouden in San Cristóbal (Villaverde) is 19.587 euro per jaar tegenover 112.321 euro voor een huishouden in Valdemarín (Moncloa-Aravaca). De werkloosheid in deze twee wijken ligt respectievelijk op 16,8 procent en 3,9 procent. De levensverwachting in Amposta (San Blas) is 78,4 jaar, terwijl die in El Goloso 88,7 jaar bereikt. De opsluitingsmaatregelen die de regio Madrid heeft opgelegd treffen enkele van de armste zones van de Spaanse hoofdstad.