Het debat werd georganiseerd door de krant El País en was het eerste debat in zijn soort, want het werd namelijk live en alleen online uitgezonden op maandagavond. Rajoy had nog zijn vice-premier Soraya Saenz de Santamaria willen sturen, maar dat kon niet. El País wilde een debat tussen de presidentskandidaten van de op dit moment vier grootste partijen.
Nieuw politiek tijdperk
Pedro Sánchez van de sociaaldemocratische PSOE, Albert Rivera van de jonge liberale partij Ciudadanos die zichzelf in het politieke centrum positioneert en Pablo Iglesias van de linkse partij Podemos die ontsproot uit de protestbeweging 15M, gaven wel acte de presence. Wat volgens diverse commentaren in Spaanse kranten wel duidelijk bleek uit het debat is dat er een nieuw politiek tijdperk is aangebroken. Er waren harde confrontaties, maar over het algemeen bleek er een nieuwe gespreksstijl de boventoon te voeren. Dit debat was ook het eerste waar de kandidaten vragen uit het publiek beantwoordden. Ook nieuw was het feit dat de partijleiders elkaar bij hun voornaam aanspraken. Wellicht is de nieuwe stijl te danken aan het relatief jeugdige karakter van de kandidaten. Rivera is 36 jaar, Iglesias 37 en Sánchez 43. Met premier Rajoy van 60 erbij zou je bijna kunnen spreken van een generatiekloof.
Visies
Een ding hadden de debatteerders met elkaar gemeen: ze willen alledrie premier Mariano Rajoy vervangen als president van Spanje. Ze wisselden gedurende bijna twee uur hun visies uit over jihadisme, de economie, de werkgelegenheid en nog veel meer.
In hoek
Iglesias en Rivera positioneerden zichzelf als vertegenwoordigers van de nieuwe Spaanse politiek en zetten Sánchez herhaaldelijk neer als onderdeel van het oude, niet werkende, politieke systeem. Sánchez hoort in hun optiek nog bij het tweepartijenstelsel dat sinds 1980 de jonge Spaanse democratie beheerste. Daarom lukte het ze hier en daar om Sánchez’ PSOE in dezelfde hoek te drukken als de conservatieve Volkspartij PP van Mariano Rajoy. Ze beweerden beiden dat de economische problemen in Spanje al hun oorsprong vonden tijdens het bewind van de socialistische regering die de vier jaren voordat Rajoy aantrad, het land bestuurde met José Luis Rodríguez Zapatero als voorman.
Welvaartsstaat
Sánchez ziet zijn partij echter als degene die het langst in Spanje regeerde en die bovendien de welvaartsstaat hielp op te bouwen. ‘Wij socialisten zijn de architecten van de welvaartsstaat’, zo bracht hij het. Sánchez vond een bondgenoot in Iglesias om Ciudadanos als rechtervleugel optie neer te zetten. Anderzijds werd Podemos weer door de andere twee kandidaten als extreem-links gepositioneerd. Iglesias stelde een nationaal referendum voor over al of niet militair ingrijpen door Spanje in Syrië. Sánchez en Rivera zouden deelname aan de strijd in Syrië steunen als het Spaanse parlement daartoe groen licht geeft.
Corruptie
Verder werd er nog gesproken over een hervorming van het democratische stelsel in Spanje in referentie aan de talloze corruptieschandalen die de laatste jaren het binnenlandse nieuws mede hebben gedomineerd.
Werkgelegenheid
Wat de werkgelegenheid betreft stelde Rivera één contract voor voor alle werknemers om de grote verschillen in arbeidsvoorwaarden te verkleinen. Daarbij wil zijn partij een aanzienlijke hervorming van alle regels voor zelfstandigen om ondernemersschap aan te moedigen. Tot slot moet volgens hem de inkomstenbelasting omlaag. Podemos wil belastingfraude aanpakken, de BTW omlaag, financiële transacties belasten en het Spaanse productiemodel wijzigen zodat het meer gebaseerd wordt op duurzame energie.
Losse uitspraken
Iglesias en Rivera vielen Sánchez aan vanwege zijn ‘ongeloofwaardigheid’ nadat de PSOE-voorman aangaf dat zijn partij het enige programma heeft met realistische veranderingen voor Spanje. Rivera zei daarop dat ‘we kunnen niet terugkeren naar de gekte van de PP en PSOE en naar een werkloosheid van meer dan 20 procent. Podemos en Ciudadanos positioneren zichzelf als de enige alternatieven voor een echte politieke verandering in Spanje.