Die andere hitte zou weleens spoedig kunnen volgen. Ongeveer na 12 september als Duitse rechters zich moeten uitspreken over financiële hulp voor Spanje.
Intussen vluchten her en der mensen voor de vlammen in Spanje en op de Canarische Eilanden. Daar komen de temperaturen zelden boven 40 graden.
Altijd zijn er mensen die ondanks de oogverblindende warmte en dorstmakende droogte met een sigaret in hun mond door de kurkdroge natuur gaan wandelen. Of werd misschien te weinig gewerkt aan het schoonhouden van de bossen en ontstak zich menig vuur vanzelf door broei?
Werkloosheid
A propos werk. Ondanks het zomerseizoen blijft de Spaanse werkloosheid stijgen. Het gemiddelde percentage werklozen bedraagt nu 25%. Dus één van elke vier personen op werkbare leeftijd moet aan arbeid worden geholpen.
Als zoiets kort duurt, hoogstens een maand of zes, is er niet zoveel aan de hand. Maar in Spanje groeit het aantal mensen dat al jaren zonder werk zit, omdat dit er gewoon niet is. Met zoiets is kennelijk nooit rekening gehouden waar het de sociale voorziening betreft.
Gekibbel dus in de regering en het parlement kibbelt lustig mee. De één zegt dat de centjes op zijn om iets extra’s te doen, de ander wil het sociale systeem grondig wijzigen en een soort van bijstand invoeren.
Dit laatste schijnt er nu door te zijn zodat iemand die werkelijk geen geld meer kan krijgen, en dat begint een alarmerend aantal te worden, zou bij deze regeling ongeveer 400 euro bijstand voor zijn levensonderhoud ontvangen.
Net genoeg om een paar nette schoenen voor te kopen, maar veel te weinig om een gezin van te onderhouden. Gekibbeld wordt er desondanks toch.
Zelfgemaakte vastrik
Hoe men daarover ook denkt, Spanje zit in een zelf-gemaakte valstrik. Jarenlang hebben bestuurders met hun hoofden in de wolken geleefd en niet gezien dat Spanje dringend ingrijpende structurele veranderingen en vooral een modernisering nodig had op alle gebied.
Omdat hier altijd een tamelijk hoge werkloosheid heerste, viel niet op dat de onderkant van de maatschappij, de jongeren dus, geen goede entree op de arbeidsmarkt konden vinden ondanks hun goede opleiding. Dat wreekt zich.
De jongedame met een accountantsopleiding solliciteert nu zonder vermelding van haar kunnen als poetsjuffrouw bij een bar. De jonge jurist houdt het bij een afgesloten middelbare opleiding, omdat hij anders te zwaar zou zijn voor een functie als kantoorbediende.
Geen van beide mogen zich ‘millionario’ noemen, omdat zij zo nooit netto meer dan 1000 euro kunnen verdienen. Wat een verkwisting van capaciteiten. Had een regering dat niet zien aankomen?
Droeviger wordt dit beeld als wij in september zijn aangekomen en lastenverhogingen de prijzen opnieuw gaan opdrijven. Er zal nog minder te besteden zijn.
Afgrond
Precies het omgekeerde van wat de regering onder druk van ‘Europa’ wil. Spanje moet groeien. Hoe, vertelt niemand erbij en dus bezuinigt men zich regelrecht de afgrond in. De Grieken deden het voor. Maar Spanje staat er nog steeds beter voor.
Als de arbeidsmarkt eens grondig geliberaliseerd kon worden, belastingen vooral naar beneden zouden gaan, dwang van vakbonden kan worden omgezet in constructieve en flexibele, moderne regelingen zou al veel zijn gewonnen.
Als er meer bureaucratie kan worden afgeschaft en meer gedaan kan worden aan een voor iedereen goedkopere energie-politiek, zou er meer geld vloeien en de schatkist gevulder raken. Niets van dit alles schijnt in de hoofden van de ‘wolkenridders’ op te komen.
Men ijlt door richting afgrond, de uitdrukkelijke wens van Duitsland volgend. De Europese Centrale Bank kijkt van een afstand toe, handelingsonmachtig als dit instituut nog altijd is. De hete lucht die het verspreidt, kan geen investeerder gelukkig maken.
Heet
Het blijft heet in Spanje. Niet alleen de komende dagen, maar vooral daarna – zo tegen de herfst. Spannend wordt het allemaal als Griekenland de euro-zone gaat verlaten. Dat is feitelijk niet meer tegen te houden.
De goede vraag wordt dan: wie volgt? Dat is een kwestie van kosten en baten. Als die kosten voor Spanje te hoog worden, zal het zeker onverwacht de euro vervangen door een op andere wijze bedrukte muntsoort.
Of het gevoel voor democratie bij de bevolking dan al zo ernstig heeft geleden door het gehannes met ‘bezuinigingen’ dat men daarin niet meer gelooft zonder eerst veel nieuwe gezichten te zien in Madrid, is ieders open vraag. Verhitte gemoederen in een toch al een licht ontvlambaar landschap kan men zich beter sparen.
El País, Bild, El País in Eglish