María Branyas, in 1907 geboren in San Fransciso, woont al twintig jaar in verzorgingshuis Santa María del Tura in Olot waar ze in al die jaren geen enkele kwaal van betekenis had. Toen ze besmet raakte met het coronavirus, ziekte ze uit en werd weer beter. In een interview dat de Spaanse krant La Vanguardia afgelopen oktober nog met haar had, sprak ze klare taal met hier en daar zelfs een vleugje humor.
María was de dochter van een journalist uit Pamplona die werkte voor het Amerikaanse tijdschrift ‘Mercurio’ waarvoor het gezin na een kort verblijf in Mexico naar San Francisco verhuisde. Daarna volgden nog vele omzwervingen via New Orleans, Barcelona, Banyoles, Girona, Calonge, Sant Antoni en Palol de Revardit en eindigde ze twintig jaar geleden in Olot waar een vriendin en nicht van haar echtgenoot woonden.
Op 4 maart kreeg ze op haar 113de verjaardag voor het laatst bezoek van haar familie in het verzorgingshuis. Daarna was er alleen nog telefonisch contact mogelijk. Haar dochter vertelt dat ze zich uitstekend voelt, dat ze graag praat en met haar van gedachten wisselt en weer helemaal zichzelf is sinds ze hersteld is van Covid-19. Voor María is het niet de eerste keer dat een pandemie haar persoonlijk treft; honderd jaar geleden werd ze ook getroffen door de Spaanse griep.
Van heel wat mensen heeft ze inmiddels al afscheid moeten nemen: van haar ouders, haar drie broers en van August, een van haar drie kinderen. Haar dochters Teresa en Rosa zijn inmiddels 86 en 76 jaar oud. In 1931 trouwde María met haar echtgenoot Joan Moret, een arts uit Llagostera. Inmiddels heeft ze elf kleinkinderen, waarvan de oudste zestig jaar is, en dertien achterkleinkinderen. De hele familie hoopt dat een bezoek aan hun moeder, grootmoeder en overgrootmoeder over niet al te lange tijd weer mogelijk is.