Zowel Serrano’s rol als die van Antonio Sanchez, de man die het gat boorde, wordt door de politie onderzocht. Serrano is de partner van een nicht van Julen’s vader en heeft tegen diverse Spaanse media gezegd dat hij vindt dat Antonio Sanchez schuldig is.
‘Ik waarschuwde Julen’s familie voor het gevaar daar, denkend aan dat iemand er wel zijn voet in zou kunnen breken. Ik had nooit gedacht dat een kind erin zou kunnen vallen. Ik zal hem dat nooit kunnen vergeven’, aldus Serrano in een video van de krant Sur.
De grondeigenaar gaf eveneens aan dat hij de opening van het prospectiegat had bedekt met twee grote grijze blokken beton en de ouders had uitgelegd dat de put ruim 100 meter diep was en onbedekt was achtergelaten. ‘Ik kocht het perceel vier maanden geleden om er wat avocadobomen op de planten en ik wilde er een paar paarden stallen, daarom zocht ik er naar water’.
Volgens de juristen die David Serrano in de arm heeft genomen, zou de volledige strafrechtelijke verantwoordelijkheid bij Antonio Sanchez liggen. Serrano’s advocaat Antonio Flores zei hierover: ‘David heeft eerder al verklaard dat hij ervan overtuigd was dat de graver, Antonio, over alle benodigde vergunningen beschikte. Dit is ook geloofwaardig gezien het feit dat dergelijke bedrijven deze diensten in hun offertes opnemen. ‘Ik heb verschillende offertes gezien van gelijksoortige bedrijven en alle nemen het zorgen voor de relevante vergunningen op in hun dienstverlening’. De advocaat concludeerde dat ‘zij weten hoe ze deze procedures, die niet eenvoudig zijn, moeten aanpakken, er zijn vele kantoren te bezoeken’.
Eerder heeft Antonio Sánchez verklaard dat hij na de vaststelling dat er geen water in de put zat, deze heeft afgedekt met een grote steen. Deze lagen er volgens hem niet meer op de dag dat Julen in de put viel.
Het onderzoek naar de precieze gang van zaken voor, tijdens en na het gruwelijke ongeluk van Julen ging direct op 13 januari van start. Het is tweeledig. Enerzijds onderzoekt men of David Serrano of Antonio Sanchez nalatigheid kan worden verweten en anderzijds wordt onderzocht hoe Julen onder een dikke laag aarde terecht heeft kunnen komen na zijn val. Die laag aarde van zeker een meter dik versperde de weg van de reddingswerkers naar het jongetje, waardoor ze 13 dagen lang onafgebroken bezig zijn geweest met het graven van een alternatieve route om de peuter te kunnen bereiken.
Op doodslag door nalatigheid staat in ernstige gevallen een gevangenisstraf van een tot vier jaar of een boete in minder ernstige gevallen. In deze zaak zou degene die schuldig wordt bevonden ook verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor eventuele compensatiebetalingen aan de ouders van de peuter en voor de kosten van de reddingsoperatie, die volgens ingewijden tot in de miljoenen euro’s lopen.