Deze voorspelling is gedaan door een groep onderzoekers van de Universiteit van Córdoba. Momenteel leeft de Spaanse zilverspar op een oppervlakte van ruim 8 duizend hectare, waar hij 5% van de totale bebossing uitmaakt. Het grootste deel van de Spaanse zilversparren is te vinden in Nationaal park Sierra de las Nieves in de provincie Málaga. Dit natuurpark is recent door de Spaanse overheid uitgeroepen tot het derde belangrijke nationale natuurpark in Andalusië (naast de Sierra Nevada en Doñana) vanwege de unieke zilverspar en het plutonisch grondgesteente.
Al in 2040 zal liefst 93% van de habitat voor de zilverspar verdwenen zijn en aan het einde van deze eeuw zal ook de overige 7% tot het verleden behoren, zegt Rafael María Navarro, leider van het onderzoek dat is uitgevoerd door de Universiteit van Córdoba. De beste regio’s om te groeien zijn voor de zilverspar de Sierra de Grazalema en de Sierra de las Nieves, met hun hooggelegen, schaduwrijke en diepe grond die het watertekort grotendeels compenseert. Toch betekent het verdwijnen van deze leefgebieden niet automatisch dat ook de zilverspar zal verdwijnen. “Er is een verandering waarneembaar in de verspreiding van deze spar en in de structuur en samenstelling van de zilversparbossen”, zegt Navarro.
Te veel zonuren
De voorspelling dat de habitat in de nabije toekomst gevaar loopt, is gebaseerd op een berekening van het aantal zonuren op elke locatie van het terrein. Met deze resultaten wordt een plan opgesteld voor herstelwerkzaamheden en herbebossing. Maar met de huidige uitkomsten, zijn deze werkzaamheden maar voor een klein gebied van niet meer dan 1,8% van toepassing.
De Spaanse Zilversparbossen zijn aantrekkelijk voor het ecotoerisme in Spanje en hebben zich tot nu toe in hun optimale habitat kunnen uitbreiden. Dat was mogenlijk dankzij een intensief beschermings- en onderhoudsprogramma dat de bossen onder andere beschermde tegen bosbranden en insectenplagen.
Al in 2008 constateerden onderzoekers van de Universiteit van Sevilla in samenwerking met de Spaanse Nationale Onderzoeksraad CSIC aan de hand van satellietbeelden van de NASA een verandering van de natuurlijke cycli van de Spaanse zilverspar als gevolg van de klimaatverandering.
De Spaanse zilverspar is al sinds het Tertiaire Tijdperk aanwezig in Andalusië. In Málaga verdween de zilverspar een eeuw geleden als gevolg van de houtkap en het grazende vee. In 1959 werden er 20 duizend in potten gekweekte Spaanse zilversparren geplant in de Sierra de las Nieves. Deze tot soms wel 30 meter hoge sparren overleven nu nog omdat ze op grote hoogte de nodige kou en schaduw vinden.