Juan Cavestany (Madrid, 1967) is filmregisseur, scenarioschrijver en dramaturg. Eerder maakte hij al films als Dispongo de barcos (2010), El Señor (2012), Esa sensación (2016) en Gente en sitios (2013) waarvoor hij de Sant Jordi filmprijs en de New Visions Award op het filmfestival van Sitges won. Maar niet eerder maakte hij in zo’n korte periode een film als deze: tussen 24 maart en 24 april kwam, met beeldfragmenten die meer dan honderd mensen maakten tijdens de quarantaine, zijn 80 minuten durende documentairefilm ‘Madrid, interior’ tot stand. De film wordt ingeluid met het songtekstcitaat van Bob Dylan ‘Do not go gently into that good night’.
Leven in stille afwachting
Daarmee levert Cavestany een unieke prestatie, want tot dusver waren alleen korte films gemaakt over de ‘confinamiento’ als gevolg van de conorapandemie in Spanje, waar zelfs verschillende wedstrijden voor in het leven zijn geroepen. Het idee voor de film ontstond nadat Cavestany met acteur Luis Bermejo video-opnames uitwisselde van alledaagse taferelen als op de bank liggen en tandenpoetsen tijdens de eerste dagen van de quarantaine. Dat bracht hem op het idee meer opnames te gaan maken en daarbij ook anderen in te schakelen. Hij vroeg hen op video een beeld te schetsen van hoe hun leven er op dat moment uitzag, in stille afwachting, thuis, waarbij niets in scène mocht worden gezet of grappig bedoeld mocht zijn.
Cavestany betrok steeds meer mensen bij zijn project waarin uiteindelijk naast opnames van hemzelf ook beelden te zien zijn van (een aantal van theater en film bekende) vrienden, kennissen, vrienden van vrienden, ouders van vrienden etc.
Momenten van hoop en vrees
‘Madrid, interior’ haalt het beste wat Cavestany in zich heeft naar boven: de kunst een beeld te schetsen van gemoedstoestanden op ogenschijnlijk alledaagse momenten. De film toont mensen, kinderen, pyjama’s, stiltes, twijfels, alledaagse gesprekken, covid-19 verhalen, muziek en nog veel meer. “Het is geen documentaire over het coronavirus, maar een verhaal over de intieme ervaringen tijdens de quarantaine, samengebracht in een film met evenveel dramatische als grappige scènes, getekend door momenten van reflexie, hoop en vrees. Waarin meer ruimte is voor muziek en stiltes dan voor de dialoog, waardoor het iets poëtisch krijgt”, zegt Cavestany. Anders dan de titel doet vermoeden, komen de opnames in de film niet alleen uit Madrid, maar werden ze ook gemaakt in Londen, New York en andere Spaanse steden als Sevilla, Valencia en Barcelona.
Op het moment dat half maart de noodtoestand in Spanje werd afgekondigd, was Cavestany samen met regisseur Álvaro Fernández Armero bezig met opnames voor een nieuwe serie voor Movistar. Deze opnames werden stopgezet waarna Armero zich richtte op ‘Diarios de la cuarentena’ voor TVE-1 en Cavestany aan de slag ging met ‘Madrid, interior’. De film, die volgens de cineast uitdrukkelijk niet gemaakt is uit winstbejag maar puur bedoeld is om een beeld te schetsen van de coronatijd, gaat binnenkort in première.