Dit heeft de Spaanse Filmacademie bekend gemaakt. Naast haar boeken schreef Grandes ook een zeer gewaardeerde column in ‘El País’ waarin zij aankondigde dat zij aan kanker leed, die bij een routinecontrole was ontdekt.
Grandes, geboren in 1960 in Madrid, werd in 1989 bekend dankzij ‘Las edades de Lulú’ (Episodes uit het leven van Lulu) een werk dat bekroond werd met de Premio Sonrisa Vertical. Het boek werd verfilmd door Bigas Luna, die gold als een van de belangrijkste en meest invloedrijke filmregisseurs van de Spaanse cinema.
Werken van Grandes
Haar romans ‘Te llamaré viernes’ (Vrijdag zal ik je noemen), ‘Malena es un nombre de tango’ (Malena), ‘Atlas de geografía humana’ (Atlas van de menselijke geografie), ‘Los aires difíciles’ (De geest van de wind)’, ‘Castillos de Cartón’(Luchtkastelen), ‘El corazón helado’ (IJzig hart) en ‘Los besos en el pan’ (Kleine helden), samen met de verhalenbundels ‘Modelos de mujer’ (Voorbeeldige vrouwen) en ‘Estaciones de paso’ (Tussenstations), hebben haar tot een van de meest gevestigde en internationaal vermaarde namen van de hedendaagse Spaanse literatuur gemaakt. Grandes was erepatroon van de Fundación Academia de Cine.
In 2010 publiceerde zij ‘Inés y la alegría’ (Agnes en vreugde), bekroond met de Premio de la Crítica de Madrid, de Premio Iberoamericano de Novela Elena Poniatowska en de Premio Sor Juana Inés de la Cruz), de eerste titel in de reeks Episodios de una Guerra Interminable (Afleveringen van een eindeloze oorlog).
Daarna volgden onder meer ‘El lector de Julio Verne’ (De vijand van mijn vader) in 2012 en ‘Las tres bodas de Manolita’ (De drie bruiloften van Manolita) in 2014). In 2017 volgde ‘Los pacientes del doctor García’ (De patiënten van dokter García) dat de Premio Nacional de Narrativa won en in 2020 schreef zij ‘La madre de Frankenstein’ (De moeder van Frankenstein).
Sterke banden met de film
Volgens de Filmacademie had Grandes sterke banden met de film. Zij begon haar carrière met het schrijven van teksten voor encyclopedieën. Zij flirtte met acteren en haar meest opmerkelijke rol was in de film ‘A contratiempo’, aan de zijde van Óscar Ladoire. Veel van haar werken zijn op het witte doek verschenen. ‘Las edades de Lulú’, gepubliceerd in 1989, was haar eerste roman, die door Bigas Luna werd verfilmd.
Later volgden de filmbewerkingen van ‘Malena es un nombre de tango’ en ‘Los aires difíciles’, beide van Gerardo Herrero; ‘Castillos de cartón’, van Salvador Gracia Ruiz; ‘Aunque tú no lo sepas’, van Juan Vicente Córdoba en ‘Atlas de geografía humana’, van Azucena Rodríguez.
Betrokken en geëngageerd
In een interview met de Spaanse krant Europa Press in februari 2020, naar aanleiding van de publicatie van een nieuwe aflevering van haar afleveringen over de burgeroorlog in ‘La madre de Frankenstein’, zei Almudena Grandes dat ‘het grootste probleem van Spanje’ ontstaat wanneer ‘de rechtervleugel de macht verliest en zich gedraagt alsof die gestolen is’. ‘Het is een probleem, omdat zij het gevoel hebben dat Spanje van hen is, omdat zij het geërfd hebben en zij degenen zijn die het recht hebben om te regeren: als we dit niet snel oplossen, brengen we de toekomst van dit land in gevaar’, aldus de schrijfster.
In feite was Grandes van mening dat Spanje een ‘onhoudbare situatie van woede en spanning’ doormaakte, die al jaren teruggaat, tot het begin van de Spaanse democratische overgang. ‘Dit alles is een gevolg van de manier waarop de democratie werd gesticht, zonder de banden met de dictatuur van Franco volledig te verbreken en zonder zich te bekommeren om de slachtoffers van Franco’s regime’, stelde zij.
Geen Spaanse eenheid
‘Bovendien wordt dit probleem nog verergerd door andere problemen die samen een ‘systeemcrisis’ in Spanje vormen ‘Er zijn vele miljoenen Spanjaarden die hun hele leven nooit iets anders dan Spanjaarden zullen zijn en zich niet met dit land identificeren: ze zien een vlag en die is niet van hen, tenzij het om een wereldkampioenschap gaat, wat de enige keer is dat we een normaal land zijn’, meende Grandes.
Grandes heeft ook boeken geschreven over het beladen thema van de Spaanse burgeroorlog en de Franco-periode daarna. In ‘La madre de Frankenstein’ (De moeder van Frankenstein) reisde Grandes naar de Spaanse naoorlogse jaren vijftig, waar het nationaal-katholicisme van de Staat na de harde jaren veertig ‘op een andere manier terreur uitoefende’. Zij vervolgde: ‘Er waren geen executies of parades of razzia’s meer, maar de Staat en de Kerk drongen binnen in de intimiteit van de mensen: het was een ademloze atmosfeer in een land dat al een tijdje wist dat Franco er was’. Grandes liet het verhaal, met de jonge psychiater Germán Velázquez in de hoofdrol, afspelen in de vrouweninrichting Ciempozuelos, in Madrid.
Grootse schrijfster, groot verlies
Al op jonge leeftijd wist Almudena Grandes (Madrid, 7 mei 1960) dat zij schrijfster wilde worden. Haar werk is in vele talen vertaald. Nobelprijswinnaar Mario Vargas Llosa typeerde Almudena Grandes ‘als een van de grootste schrijvers van onze tijd’. Behalve schrijfster en columniste was Grandes ook vaste tafelgast in het radioprogramma ‘Hoy por hoy’ van de Spaanse zender Cadena SER.
Lees hier het interview met Almudena Grandes.