Nu, ergens in januari, kunnen de eerste vijf gelukkigen met eigen ogen zien hoe fraai de ruim 14.500 jaar oude grotkunst de tands des tijds heeft doorstaan. Niet voor niets werden de schilderingen door de Unesco in 1985 samen met die in 16 andere paleolithische grotten van de Oeral tot Spanje benoemd tot werelderfgoed. Erfgoed van onze verre voorouders uit de vroege steentijd. In 2002 werd de grot in Altamira gesloten voor publiek vanwege de kwalijke effecten van menselijke uitwasemingen op de kwaliteit van de tekeningen.
Tot augustus dit jaar mogen circa 5 personen per week met gids naar binnen. Wie het geluk heeft naar binnen te mogen, wordt per loting bepaald. In totaal zullen er 190 mensen naar binnen mogen. Het gaat om een experiment om te testen of en hoe de bezoeken kunnen worden voortgezet.
Eerder werd de grot al om dezelfde reden gesloten tussen 1977 en 1982. Om belangstellenden toch een reden te geven de plaats Santillana del Mar te blijven bezoeken, werd na 2002 vlakbij een kopie van grot met schilderingen nagebouwd door Manuel Franquelo en Sven Nebel. Er verrees ook een museum. Dit geheel ontving vorig jaar ruim 240.000 bezoekers. Kopieën van de tekeningen zijn eveneens te vinden in het nationaal archeologisch museum in Madrid, in een museum in München en in Japan.
De grot van Altamira werd in 1879 ontdekt toen jager en amateur-archeoloog Marcelino Sanz de Sautuola er door zijn 9-jarige dochter naartoe werd gebracht. Doordat de grot circa 13.000 jaar geleden werd afgesloten door een steenmassa zijn de in totaal 260 tekeningen relatief goed bewaard gebleven. Het gaat om tekeningen gemaakt met houtskool, oker, roest en mengsels ervan. De vroege kunstenaars gebruikten daarbij het reliëf van de grot om de tekeningen een extra dimensie mee te geven. Er zijn afbeeldingen van dieren, waaronder mammoeten, maar ook meer abstracte zaken zoals handen.