Spaans temperament barst dan los op de snelle ritmes van de nationale volksdans flamenco en het feesten moet tot in de vroege uurtjes en dagen achtereen volgehouden worden.
Spanjaarden hebben hiertoe talloze hittebestrijdende drankjes in gebruik. Ze vormen een perfecte combinatie van alcoholische versnapering en dorstlesser.
Blijf langer op de been, maak je tong losser en laaf jezelf – afhankelijk van je coördinaten – aan een een ‘rebujito’, een ‘clara’, een ‘tinto de verano’, een ‘sangria’, een ‘agua de Valencia’ of een ‘calimocho’.
Volksfeest
Een Spaans feest zonder eten en drinken is ondenkbaar. De feesttenten op de meeste feriaterreinen zijn dan ook voor het grootste deel gevuld met lange tafels waar omvangrijke familie’s kunnen aanschuiven voor hun portie gamba’s, kaas of ham.
De enige andere ruimte in deze ‘casetas’ wordt ingenomen door een podium waar live muziekoptredens zorgen voor extra sfeer.
Net zoals elke regio zijn eigen tapas kent, drinkt men overal lokale of regionale drankjes of combinaties daarvan. Naast het gewone biertje van de tap, de ‘caña’ en de rode en witte wijn worden deze consumpties ook aangelengd met een koolzuurhoudende frisdrank en veel gestampt ijs geserveerd.
Zo kan je de ‘clara’, een biertje van de tap aangevuld met 7Up, Casera, Fanta of Sprite, overal in Spanje bestellen.
Sherry als basis
Rebujito
Een ‘rebujito’ is vooral bekend in Zuid-Spanje omdat er met name de droge sherry-varianten, ‘vino fino’ en ‘manzanilla’, voor worden gebruikt. Deze twee wijnen komen respectievelijk uit de regio Jerez de la Frontera en Sanlúcar de Barrameda, beide in de provincie Cádiz.
De rebujito werd voor het eerst op grote schaal gedronken op de wereldberoemde feria van Sevilla, jaarlijks in april. In deze zinderende Andalusisische stad mixten feestgangers hun alcohol met frisdrank en gestampt ijs, om zo het effect van de alcohol wat te verminderen en het dorstlessend vermogen wat op te krikken.
Een rebujito (‘rebujar’ is Spaans voor mengen) bestaat uit één deel fino of manzanilla en twee delen frisdrank met citroensmaak (7Up, Casera, Sprite of Fanta lemon). Flinke hoeveelheden gestampt ijs en soms wat blaadjes van het kruid ‘hierbabuena’ of munt maken het af. Traditioneel wordt een rebujito in geserveerd in een glazen vaas, een ‘jarra’. Er zijn speciale ‘jarras de rebujito’ waarop de ideale verhoudingen staan aangegeven.
Engelse variant Sherry Cobbler
Omdat sherry ook in Engeland sinds de Vicoriaanse tijd veel werd gedronken, bestaat daar een variant op de Spaanse rebujito, bekend onder de naam ‘Sherry Cobbler’. Een mix van koolzuurhoudend water, suiker, limoensap, gestampt ijs en sherry uit Jerez de la Frontera werd met een rietje vooral in de Engelse zomers gedronken. Moderne sherry cobblers worden vaak bereid met vers geperst vruchtensap en geserveerd in cocktailglazen. Soms wordt er ook een scheut whiskey of wat fruitlikeur aan toegevoegd.
Lokale fino’s
Elke regio gebruikt doorgaans zijn lokaal geproduceerde vino fino of manzanilla als basis voor een rebujito. Zo zweert men in Cádiz bij vino de Pavón. In Jerez wordt de beroemde sherry van Tío Pepe gebruikt. Córdoba heeft zijn eigen productiegebied met fino uit het D.O. Montilla Moriles en in Rota wordt de lokaal geproduceerde gewone witte wijn gebruikt.
In het gebied rond Antequera gebruikt men de regionaal beroemde wijn, Carpe Diem, gemaakt van de pedro ximénez- en de moscatel-druif geproduceerd door bodega Tierras de Mollino. In Málaga-stad is het tijdens de feria in augustus bijna verplicht om Cartojal te gebruiken als basis voor een perfecte ‘rebujito’.
Deze wijn op basis van moscatel wordt geproduceerd in de D.O. Málaga y Sierras de Málaga. Over manzanilla wordt gezegd dat dit een betere feestwijn is dan de vergelijkbare vino fino uit Jerez, vanwege het lagere alcoholpercentage, terwijl de fino wel de lichtste en minst zoete soort van alle sherry’s is.
Cava als basis
Agua de Valencia of Murcia
Langs de Spaanse oostkust is ‘agua de Valencia’ een smakelijke en veelbestelde dorstlesser. Dit is cava aangelengd met vers geperst sinaasappelsap geserveerd in cocktailglazen. Naar smaak kan hier nog een scheut wodka of gin toegevoegd worden.
Dit verkwikkende recept zou in 1959 voor het eerst geschonken zijn door Constante Dil in Café Madrid in Valencia-stad. Vanaf de jaren zeventig werd het drankje populair om de lange, warme Valenciaanse zomeravonden wat te op te frissen.
In diverse andere steden ontstonden op basis van Agua de Valencia eigen varianten eveneens met cava als basis. Zo wordt voor Agua de Murcia geen sinaasappelsap, maar één deel versgeperst citroensap op drie delen droge cava, gebruikt. Hieraan wordt een scheutje wodka, een schepje suiker en gestampt ijs toegevoegd.
In Sevilla wordt Agua de Sevilla bereid van ananassap gemixt met cava en ijs, waaraan een scheutje whiskey en een scheutje Cointreau wordt toegevoegd.
Cava
De Spaanse variant van champagne wordt geproduceerd in de regio Penédes in Catalonië. Vanaf het einde van de achttiende eeuw werd hier wijn vervaardigd volgens de ‘methode champenoise’: op de fles gegist en gerijpt en daardoor mousserend.
De eerste in Spanje ontkurkte wijn van deze soort was die van wijngaard Can Cordoníu en werd ‘cava’, het Catalaanse woord voor kelder, genoemd. De drank viel vooral in goede aarde onder de welgestelde Spanjaarden en de snel groeiende populariteit bracht andere producenten, waaronder de bekende Freixenet, op het idee ook cava te gaan produceren.
Afhankelijk van het suikergehalte worden er officieel zes verschillende cava’s onderscheiden; Extra Brut, Brut, Extra Seco, Seco, Semi-Seco en Dulce. Voor de verschillende soorten ‘aguas’ worden meestal de drogere cava’s gebruikt.
Wijn als basis
Sangria
Een toeristisch beeld dat op ieders netvlies staat: vakantiegangers op een terras aan zee met in hun midden een grote glazen kan, gevuld met kleurige vruchten en een wijnrode drank.
Ook de sangria bestaat in talloze varianten, maar altijd vormt rode wijn de basis die wordt aangevuld met suiker, citroen en sinaasappelsap, citroenlimonade en een scheut gin of jenever en tot slot een beetje wodka. Net als in alle andere zomerdrankjes wordt er een flinke hoeveelheid (gestampt) ijs aan toegevoegd.
Tinto de verano
Qua smaak lijkt een tinto de verano wel op een sangría, maar is een stuk lichter wat alcoholpercentage betreft omdat er geen sterke drank aan wordt toegevoegd.
Voor een tinto de verano wordt meestal een niet al te goede rode wijn gebruikt – de smaak ervan gaat immers toch verloren in de frisdrank – die wordt aangelengd met een gaseoso (Spaanse koolzuurhoudende drank met lichte citroensmaak), van het merk Casera, Sprite, Fanta of 7Up en ijs. Tinto de verano is ook kant en klaar te koop in de meeste Spaanse supermarkten.
Calimocho of tincola
Een wat brute combinatie is de ‘calimocho’ of de ‘tincola’, rode wijn aangevuld met cola. Omdat de cola zo sterk is van smaak, wordt er meestal, net als bij de tinto de verano, een goedkope rode wijn voor gebruikt.
Deze mix is ontstaan op de inmiddels verboden ‘botellones’, grote openbare drinkgelagen, gevormd door honderden jongeren die samenkwamen op pleinen en straten van hun woonplaats om van huis meegebrachte (goedkopere) drank te nuttigen.