In het artikel, dat verscheen in de laatste week van augustus, wordt de werkloosheid in Zuid-Europa besproken. De titel luidt: ‘Werkloosheid in Zuid-Europa, beter maar fragiel’. Geconstateerd wordt onder andere dat de werkloosheid tijdens de crisis in Zuid-Europa flink is toegenomen en vanaf 2015 afnam,geheel in lijn met het economische herstel dat zich sindsdien voordeed. Sindsdien zijn er in dat deel van Europa 8 miljoen banen gecreëerd. Twee derde van de mensen tussen 55 en 64 jaar in de eurozone zijn aan het werk, tegenover minder dan de helft in 2007. Desondanks zien de schrijvers van het artikel dat de arbeidsmarkt in het zuiden van Europa nog bij lange na niet is hersteld. De werkloosheid in Griekenland, Italië en Spanje ligt nog steeds boven de 30 procent.
In het geval van Spanje valt het ‘indrukwekkend economisch herstel’ op, terwijl daar nog steeds een miljoen meer mensen werkloos zijn dan in 2008. De arbeidsburau’s van de overheid helpen minder mensen aan het werk en het aantal schoolverlaters is in Spanje hoger dan op andere plekken. Het grote aantal tijdelijke banen is volgens The Economist een gevolg van de hoge ontslagkosten voor bedrijven.
De verlagingen van ontslagvergoedingen voor bedrijven als maatregel om de arbeidsmarkt te verbeteren heeft in verschillende landen andere gevolgen gehad. In Spanje en Portugal ‘hebben die maatregelen de concurrentiepositie verbeterd’. Desondanks neemt het blad ‘een teruggang in deze hervormingen’ waar.
De verhogingen van het minimumloon die zijn doorgevoerd in verschillende landen waaronder Spanje, ‘lijken excessief’. Hier wordt Spanje als voorbeeld aangehaald waar het minimumloon (SMI: Salario Mínimo Interprofesional) met 22,3 procent is toegenomen, ‘ondanks het dubbele werkloosheidscijfer’. De conclusie van het artikel luidt dat ‘met de vertragende wereldeconomie het spook van de werkloosheid terugkeert’.