‘Ik voel veel pijn en verdriet’, schrijft Francisco José Garzon Amo. De conducteur kwam zelf relatief ongeschonden uit het fatale ongeluk. 79 anderen overleefden het niet. Bijna 200 mensen raakten ook nog gewond. De ramp was de ergste treinramp sinds veertig jaar in Spanje en het eerste ongeluk met een hogesnelheidslijn in Spanje waarbij doden vielen. Premier Rajoy riep na de ramp drie dagen van nationale rouw uit.
Garzon schrijft dat het nadenken over wat hij moet zeggen hem stress geeft omdat hij geen idee heeft welke woorden adequaat zullen zijn of iets kunnen bieden aan slachtoffers en nabestaanden. Hij woonde bijna een jaar op een geheime locatie in Spanje, maar besloot onlangs zich niet meer te willen verstoppen. Nu woont hij in A Coruña en verzorgt hij zijn zieke moeder.
Volgens eerste resultaten uit het onderzoek bleek dat de trein twee keer zo hard reed als toegestaan op het betreffende traject. Bovendien zou Garzon 11 seconden voor de ontsporing nog aan de telefoon hebben gezeten met zijn collega-machinist op de trein. Vlak na het ongeluk zou hij gezegd hebben ‘dood’ te willen. In de brief schrijft hij dat hij ‘kapot is van het ongeluk en de gevolgen ervan. ‘U bent slachtoffer. De trein had jullie of jullie geliefden veilig en gezond op hun bestemming moeten afleveren. Er rest mij enkel vergeving te vragen’.
Garzon is officieel verdacht van 79 keer dood door schuld. De rechter die belast is met de zaak ziet niet alleen de te hoge snelheid als oorzaak van de ramp maar ook het feit dat op dat traject geen automatisch remsysteem aanwezig was. Eerder werden al 11 stafleden van Adif verhoord.
Ondanks dat Garzon in zijn korte brief meerdere keren het woord ‘pardon’ uitspreekt, is hij door een aantal slachtoffers al vergeven. Slachtofferverenigingen zijn van mening dat een goed veiligheidssysteem op dat traject, zoals er ligt op bijna alle andere trajecten in Spanje van de hogesnelheidslijn, het ongeluk had kunnen voorkomen.