Rajoy zette zichzelf neer als stabiele politieke factor en als leider van een kabinet dat Spanje in slechts drie jaar tijd veranderde van economische ‘nachtmerrie’ tot het ‘voorbeeld van herstel voor andere landen in Europa’. Daarbij verhoogde hij de officiële voorspelling van economische groei voor dit jaar van 2 naar 2,4 procent, beloofde hij een half miljoen banen te scheppen en de middenklasse te gaan compenseren voor de financiële offers die ze hebben gebracht om de crisis af te wenden.
Einde welvaartsstaat
De premier waarschuwde meteen voor het feit dat dit alles als sneeuw voor de zon zal verdwijnen wanneer de Spanjaarden voor links kiezen. ‘De welvaartsstaat zal niet blijven bestaan op basis van demagogie, maar zal daarmee verdwijnen’. Al benoemde Rajoy het niet, volgens politieke commentatoren was het een duidelijke verwijzing naar de linkse partij Podemos, die binnen een jaar na het ontstaan in sommige peilingen de grootste oppositiepartij zal zijn en in andere peilingen zelfs groter is dan de regerende Volkspartij op dit moment.
Werkloosheid
Rajoy gaf verder toe dat een werkloosheid van 24 procent onacceptabel is. ‘Er moet nog steeds veel gebeuren, maar we hebben de voorwaarden geschapen waarmee dat gedaan kan worden en we weten nu dát we het kunnen doen’, zo vervolgde de premier die zichzelf poneerde als vertegenwoordiger van stabiliteit en economische groei na zes jaar crisis. De financiële offers beginnen zijn vruchten af te werpen en Spanje is van bijna failliet veranderd in een voorbeeld van herstel voor andere Europese landen.
Nieuwe banen
De premier legde de nadruk op het feit dat er in het afgelopen jaar 400.000 banen zijn bijgekomen. Toch is de werkloosheid sinds zijn aantreden eind 2011 gestegen van 22,8 procent naar 23,7 procent op dit moment. De oppositie reageerde door de slechte kwaliteit van de nieuwe banen te benadrukken. Veel nieuwe banen zijn tijdelijk voor erg lage lonen. Daardoor is in veel huishoudens de onzekerheid niet weggenomen. Volgens Pedro Sánchez van de PSOE vertoont het door Rajoy bejubelde herstel veel tekortkomingen en voelen weinig Spanjaarden in de praktijk iets van het economische herstel. Daarbij is in Sanchez’ optiek de ongelijkheid in het land gestegen tot ongekende hoogten. De premier zou de sociale crisis in zijn land volstrekt negeren en niet in staat zijn de corruptie binnen zijn eigen partij aan te pakken. Sánchez verwees enkele malen naar het corruptieschandaal Bárcenas rond de vermeende dubbele boekhouding die de PP er jarenlang op nagehouden zou hebben en waar nu onderzoek naar gedaan wordt.
Verkiezingen
In Rajoy’s laatste regeringsjaar van deze termijn krijgt zijn kabinet eerst nog moeilijke regionale en lokale verkiezingen voor de kiezen in maart, mei en september. Door de opkomst van Podemos met leider Pablo Iglesias op links en de van oorsprong Catalaanse partij Ciudadanos als alternatief voor het centrum, is het Spaanse politieke landschap flink opgeschud. Alles wijst erop dat de PP de comfortabele absolute meerderheid waarmee de partij de afgelopen drie jaar heeft geregeerd zal verliezen. Volgens politiek commentatoren vormen deze algemene beschouwingen waarbij Podemos en Ciudadanos de grote afwezigen zijn dan ook de laatste kans voor de Partido Popular én voor de socialisten onder leiding van Pedro Sánchez om het tweepartijenstelsel te verdedigen.
Beloften
Om zijn positieve verhaal te ondersteunen kondigde de premier maatregelen aan om de werkgelegenheid te stimuleren en de financiële druk weg te nemen bij huishoudens die door de crisis zwaar zijn getroffen. Hierbij focust zijn partij op belastingvoordelen bij bedrijven om mensen voor onbepaalde tijd aan te nemen en voor eenoudergezinnen met minstens twee kinderen. Ook wil hij hervormingen doorvoeren zodat mensen met hoge schulden deze onder gunstiger voorwaarden kunnen afbetalen.
Corruptie
Weinig aandacht besteedde Rajoy aan de corruptie. Een onderwerp dat volgens peilingen na werkloosheid het grootste probleem is in de ogen van de Spaanse bevolking. Het ene na het andere schandaal duikt op in de media en diverse leden van de Partido Popular zouden zelf betrokken zijn bij een aantal schandalen. Corruptie vormt ook hét onderwerp waar Podemos juist flink de aandacht op vestigt en in korte tijd veel kiezers wist te trekken die genoeg hebben van het gekonkel en gegraai van de heersende klasse.