De ambtenaar, Francisco Pan-Montojo, gaf toestemming aan het bedrijf Ferroatlántica om de rivier Xallas droog te leggen vlak voor deze uitmondt in de Atlantische Oceaan. Door deze drooglegging verdween ook meteen de voor Europa unieke waterval Ezaro. De enige waterval die direct uikomt in de zee.
Lucratief
Het belang van de drooglegging voor Ferroatlántica was groot. De waterkrachtcentrale van dit bedrijf werd ineens een stuk lucratiever door de extra hoeveelheden water die door de systemen van het bedrijf werd gevoerd. Naar schatting van het OM zou het bedrijf circa 6,3 miljoen euro extra hebben verdiend tussen 2004 en 2011 door de wateromleiding.
Schade aan milieu
Toen in maart 2011 onder druk van milieugroeperingen en andere actiegroepen de vergunning voor de wateromleiding werd ingetrokken, diende Ferroatlántica een schadeclaim in bij de overheid van 57 miljoen euro. Volgens milieuexperts had het jarenlange gebrek aan water in de laatste kilometer van de rivier grote schade toegebracht aan het milieu en het ecosysteem rond de rivier en in de riviermonding.
Toeristische trekpleister
Ferroatlántica is onderdeel van de Villar Mir Group. De oprichter hiervan, Juan Miguel Villar Mir, was minister van Financiën in de Spaanse regering tijdens de eerste jaren van de democratie. Overeen werd gekomen dat de waterval droog was behalve één uur per dag tussen juni en september en tijdens de weekenden in deze periode. Dit omdat de spectaculaire Ezaro waterval een grote aantrekkingskracht uitoefent op toeristen.
Delict
Het Openbaar Ministerie beschouwt de toestemming van Pan-Montojo als milieudelict en eist een gevangenisstraf van 1,5 jaar. Het is niet de eerste keer dat het bedrijf Ferroatlántica in verband wordt gebracht met het toebrengen van schade aan het milieu. In 2011 gaf het bedrijf toe dat het besluit om een waterreservoir droog te leggen om de productie van elektriciteit een stimulans te geven, leidde tot de dood van 15.000 vissen.