Maar liefst 97% van de Spaanse respondenten zegt ja op de vraag of ze persoonlijk mensen die op de vlucht zijn voor oorlog of vervolging in hun eigen land zouden accepteren in Spanje. De mensenrechtenorganisatie ondervroeg 27.000 mensen verspreid over 27 landen voor de eerste editie van de Refugees Welcome Index, waarvan de resultaten donderdag werden gepresenteerd. Hiermee wordt de bereidheid gemeten van mensen overal ter wereld om vluchtelingen op te vangen in hun land, stad, buurt of huis.
Positieve algemene positie
Spanje als land staat op nummer 5 wat betreft de algemene positie ten aanzien van vluchtelingenopvang, na China, Duitsland, Verenigd Koninkrijk, Canada en Australië. Helemaal onderaan staan Rusland, Polen Zuid-Afrika, Turkije en Thailand. Van Nederland en België zijn geen gegevens.
Contrast
De uitkomst staat in schril contrast met de inspanningen van de Spaanse overheid tot nu toe om vluchtelingen op te vangen sinds de vluchtelingencrisis bij de Turkse en Griekse grenzen. Sinds de toezegging aan de Europese Unie vorig jaar om circa 15.000 mensen op te nemen, staan er tot nu toe slecht 20 vluchtelingen geregistreerd in Spanje.
Overheid moet meer doen
82% van de Spanjaarden vindt dan ook dat de overheid meer moet doen om mensen te helpen om conflictgebieden te ontvluchten. Desondanks schiet het vanuit de Spaanse overheid totaal niet op met een soepele opvang. Dit ook ondanks dat er diverse regionale autoriteiten een netwerk zijn gestart van steden waar burgers zich kunnen inschrijven of aanmelden als zijn asielzoekers in hun woning opvang willen bieden. Dit initiatief kwam van de burgemeester van Barcelona, Ada Colau.
Een op de zes Spanjaarden geeft in het onderzoek aan zelf vluchtelingen in huis op te willen vangen. Hiermee staat Spanje op de 4e plaats na China, Verenigd Koninkrijk en Griekenland.
Conclusie
Volgens Amnesty International is er een duidelijke conclusie: Terwijl de burgers graag hun bijdrage willen leveren aan de oplossing van het vluchtelingenprobleem, blijven overheden hangen in inhumane reacties en stroperige bureaucratische processen en lijken zodoende zeer ‘out of touch’ te zijn met de zienswijze van hun eigen burgers.