April is altijd een hele drukke maand want er worden nieuwe reizen geboekt en de eerste reizigers zijn al onderweg of gaan binnenkort op pad. De maand april is hoogseizoen voor ons en we maken dan altijd lange dagen.
Tenminste. Zo was het. Zo waren we dat jarenlang gewend. Van december tot juni heel hard werken en dan wordt het rustiger en kunnen we even een adempauze nemen, een weekje vakantie. Arco gaat dan naar Oerol op Terschelling en hier in Zuid Spanje is juni de allerfijnste tijd om naar het strand te gaan.
Maar nu is alles helemaal anders
2020 begon zo mooi. Met veel fijne boekingen, onze beste januari maand ooit! En dat was een super begin van dit feestjaar, waarin we het 20 jarig bestaan van Ardanza vieren. Ook februari hadden we het druk. Veel terugkerende klanten maar ook veel nieuwe namen.
Totdat er nieuws kwam, zo rond half februari, over het Corona virus, wat in China veel slachtoffers had gemaakt, en nu in Italië opgedoken was en zich in rap tempo verspreide. “Gossie” zei ik tegen Arco “Wat een mazzel hebben wij dat we alleen reizen naar Spanje en Portugal organiseren”.
Wisten wij veel
Vanaf toen werd het rustig. Er kwamen geen nieuwe aanvragen meer. Een eerste code geel in Spanje, Baskenland, La Rioja en Madrid. En daarna ging het rap. Totdat wij moesten besluiten om alle reizen in maart te annuleren. En nu heel april. En waarschijnlijk straks heel mei.
Wat vinden we dat verschrikkelijk spijtig voor u allemaal. Want het gaat ook niet om zomaar even ‘een weekendje weg’, nee, het zijn vaak rondreizen van twee weken of langer, tot aan een maand toe. Zorgvuldig samengestelde reizen waar u lang over heeft nagedacht, feestelijke reizen met de hele familie om een jubileum te vieren, een welverdiende vakantie die lang van te voren al is besproken. Het zijn grote uitgaven. Soms is het de enige reis die u maakt in een jaar. We hebben veel contact met elkaar gehad. U hebt er lang naar uitgekeken. En nu gaat het allemaal niet door. Wat ontzettend jammer!
Voor onze kleine reisorganisatie is het natuurlijk ook een behoorlijke dreun. Niet alleen dat er niet meer geboekt wordt, maar vooral dat we zoveel reizen moeten annuleren. Met pijn in ons hart zijn we de reserveringen bij onze kleine Posadas en Quintas aan het cancelen. Zij zagen het natuurlijk al lang aankomen, zij moesten allemaal al dicht. Ook voor hen wordt het een zwaar jaar.
We zijn ongelofelijk blij en opgelucht dat er vanuit de reisbranche een oplossing is bedacht in de vorm van een ‘Corona voucher’ die door de SGR gewaarborgd wordt. En met uw begrip voor deze oplossing. We willen u daar ontzettend voor bedanken want dit geeft ons het vertrouwen dat we hier doorheen komen. Dat u straks, later dit jaar, of het komende jaar weer bij ons terugkomt om die mooie reis alsnog te gaan maken. En we willen u ook graag bedanken voor alle lieve, hartverwarmende en bemoedigende berichtjes. Wat boffen wij enorm met zulke fijne reizigers.
Eventjes waren we bang dat het mis zou gaan en we de boel hier in Spanje wel konden inpakken, dat we terug zouden moeten verhuizen naar Nederland omdat er hier in Spanje geen werk voor ons is…
Want naast dat wij met verschrikkelijk veel plezier hier in Cádiz wonen zou het natuurlijk zonde zijn geweest als we met Ardanza zouden moeten stoppen! We zijn supertrots op ons bedrijf en al onze fijne klanten. Het voelt soms bijna als familie, zo vertrouwd is het met u. En we ontdekken nog elk jaar nieuwe bestemmingen, prachtige plekjes, stille weggetjes, wandelroutes en cultuurschatten. Spanje en Portugal zijn zo prachtig, de mensen zo lief, de lokale keuken en de wijnen zo lekker! Wij willen dat het liefste nog jarenlang met u delen.
In de tussentijd, hier in Cádiz
Hier in Spanje zijn we vandaag de vierde week van de lock down ingegaan. Ons levendige bergdorpje is zichzelf niet. Vejer is uitgestorven. Je mag alleen naar buiten om eten te kopen, naar de apotheek te gaan of een klein ommetje met je hondje te maken. Niet verder dan 500 meter van je huis en niet vaker dan nodig. Normaliter is het op ons plein een komen en gaan van bestelbusjes die de winkeltjes en restaurants komen bevoorraden. Is het een gezellige drukte op terrasjes op deze zonnige dagen, komen er groepen toeristen die met hun cruise in Cádiz zijn aangekomen. Eigenlijk is het alleen tijdens de siësta en midden in de nacht stil.
Maar nu is het al meer dan twee weken stil. Soms zie je een enkele gemaskerde voorbijganger, hoor je een auto. Vaak is dat dan een politiewagen. Vorige week werd er gepatrouilleerd door militairen en afgelopen weekend waren alle toegangswegen naar het dorp geblokkeerd, je mocht er niet in en niet uit. In Vejer zijn namelijk nog geen gevallen van coronabesmettingen en men wil voorkomen dat men het virus meebrengt op weg naar hun tweede huisje.
Vanaf ons fijne dakterras (wat een zegen, dat terras!) horen we alleen het gezang van zwaluwtjes, de roep van torenvalkjes hoog in de lucht, een haan die kraait en het gebalk van de ezeltjes van Pedro, aan de andere kant van het dorp. Het is zó stil. Het is onwerkelijk.
Samen zingen en lawaai maken
Behalve elke avond om 8 uur. Dan komt er een stoet van een stuk of 10 politiewagens en ambulances door de straten die met loeiende sirenes hun steun betuigen aan de harde werkers in de zorg. Dan komt iedereen het balkon of dakterras op om luid en langdurig te applaudisseren, veel lawaai te maken met deksels en pannen, mee te zingen met het strijdlied Resiteré (Ik zal weerstaan). Ik snap dat helemaal. Je hebt de hele dag binnen gezeten. Je maakt je zorgen, je bent bang. Je hebt stress. Dat moet eruit. Je hebt even die uitlaatklep nodig. Je wilt je laten horen. Je wilt je dank betonen en je frustratie uitschreeuwen.
We hebben geen idee hoe lang dit nog gaat duren. In ieder geval deze drie volle weken nog. Maar misschien ook nog wel langer. Tot eind april zeker. Dat de vieringen tijdens Semana Santa, de allerbelangrijkste week voor velen, zijn afgeblazen is een enorme klap voor de Spanjaarden. Ik denk dat men op TV de hele dag herhalingen gaat laten zien van vorig jaar. De Semana Santa niet vieren is ondenkbaar. En daarna hier in Andalusië alle Feria’s die afgelast zijn. Een drama. Onze kinderen hoeven waarschijnlijk dit schooljaar niet meer naar school. Zij zouden afstuderen. Hoe dat verder gaat weten we ook nog niet.
We leven bij de dag en heffen ons gezicht naar de zon. De lente trekt zich nergens wat van aan en barst in volle glorie los. Aan de rand van het dorp bloeien miljoenen margrieten.
Blijf binnen, blijf gezond, we houden contact!