Door de bezuinigingen gedurende de crisisjaren hebben veel universiteiten zich genoodzaakt gezien andere vormen van financiering te vinden. Een manier om het hoofd financieel boven water te houden was het verkopen van terreinen aan investeringsfondsen om daarop voorzieningen voor studentenhuisvesting te bouwen en het recht deze te exploiteren. Vaak vergaten universiteiten daarbij een limiet op de prijzen voor deze studentenkamers overeen te komen.
De kosten voor een studentenkamer met volledig pension kunnen in 2019 meer dan 1200 euro per maand bedragen. Studenten klagen dat zij door gebrek aan studiefinanciering en de hoge woonlasten beperkt worden in hun huisvesting als zij willen studeren aan een universiteit in een van de grote steden. Door een veel grotere vraag naar studentenkamers dan er aanbod is zijn de prijzen de laatste jaren explosief gestegen.
De belangrijkste Spaanse investeringsmaatschappijen die zich toelegden op de bouw en exploitatie van studentenhuisvesting, Nexo en Reso, zijn de afgelopen jaren opgekocht door buitenlandse investeerders Greystar (USA) en GSA (Dubai).
Vertegenwoordigers van studentenorganisaties verzetten zich tegen de privatisering en commercialisering van studentenhuisvesting en wijzen erop dat de hoge prijzen de vrijheid van studiekeuze ernstig kunnen belemmeren. Een student wordt gedwongen om, vanwege de hoge woonlasten, te kiezen voor een universiteit in de eigen provincie.