Het project wordt uitgevoerd door een team van psychologen, sociale hulpverleners en vrijwilligers die zorgdragen voor het welzijn van zo’n 2000 alleenstaande mensen met een visuele beperking in Catalonië. Gedurende de noodtoestand worden deze mensen geholpen bij hun dagelijkse basisactiviteiten zoals boodschappen doen en de vuilnis buiten zetten.
Vrijwilliger Antonia bijvoorbeeld, besteedt een groot deel van haar dag aan telefoontjes die ze pleegt met alleenstaande ouderen met een visuele beperking. Om ervoor te zorgen dat ze tijdens de quarantaine niet vereenzamen. Een andere vrijwilliger, David, zorgt voor de wekelijkse boodschappen voor de 66-jarige Teresa die maar voor 25% kan zien en samenwoont met haar 90-jarige moeder die helemaal blind en doof is en ook nog twee hartinfarcten heeft doorstaan. Ook zij worden dagelijks gebeld om te voorkomen dat ze van de buitenwereld worden afgesloten.
Alarmerende situatie door coronacrisis
“Voor oudere en alleenstaande blinde mensen is het behoorlijk gecompliceerd om een waardig leven te kunnen leiden”, zegt Enric Botí, van ONCE in Catalonië. Omdat de coronacrisis de situatie voor deze groep mensen alarmerend verslechtert, is er vanaf 16 maart een urgent actieplan van start gegaan. Honderden vrijwilligers als Antonia en David houden intensief contact met blinde ouderen die in eenzaamheid de misschien wel maandenlange quarantaine moeten doorstaan.
“We proberen een vertrouwensband op te bouwen met de mensen en doen boodschappen voor de basisbenodigdheden. Als het nodig is, zetten we de vuilnis buiten en laten we de hond uit. Een oudere man at iedere dag zijn maaltijd koud op omdat zijn magnetron kapot was gegaan en er niemand langs kon komen om deze te repareren. Dat heeft toen een vrijwilliger voor hem gedaan” vertelt de 52-jarige David.
Antonia was ook al voor het uitbreken van de coronapandemie werkzaam als reisbegeleider bij ONCE. Toen de noodtoestand werd uitgeroepen keerde ze terug naar haar Córdoba om voor haar moeder te zorgen. Ze houdt nu dagelijks telefonisch contact met de alleenstaande blinde mensen voor wie ze zorgde in Barcelona. “Ze vertellen mij hun levensverhaal, hoe ze blind geworden zijn, wat ze deden voordat ze blind werden. Het is nu heel zwaar voor ze omdat ze hulp nodig hebben. Voor alle hulp die ze krijgen, zijn ze enorm dankbaar” vertelt Antonia. Dagelijks belt ze met de blinde Teresa die sinds de noodtoestand bij haar blinde moeder van in de negentig is gaan wonen. “Boodschappen doen is voor Teresa momenteel een hel. Oriënteren moet ze zich op de tast, en wat je momenteel juist moet doen, is alles aanraken” legt Antonia uit.
Solidariteit
Vrijwilliger David ziet nog een bijkomend positief effect van zijn belangeloze werk voor ONCE. Hij brengt zijn dochters op deze manier bij wat solidariteit inhoudt. “Voor hen is dit het moment om te ondervinden dat je de handen uit de mouwen moet steken als iemand anders hulp nodig heeft. Ze vroegen zich af waarom ik wegging, terwijl we nu allemaal thuis moeten blijven” vertelt hij. Voor David is de les voor zijn dochters duidelijk: soms moet je offers brengen. Je kunt door angst een stap achterwaarts doen, maar je hebt ook de keuze juist nu een stap voorwaarts te doen.