Vanuit het ministerie laat men weten dat de servicenummers de consument geen extra kosten mogen opleveren en ook geen handel op zichzelf mogen zijn voor bedrijven. Het gaat om een maatregel voor sociale rechtvaardigheid die een einde maakt aan ‘een algemeen en in de context van Covid-19 verergerd misbruik vanwege de beperkingen van capaciteit, mobiliteit en aanwezigheid’.
Alle bedrijven of professionals hebben de verplichting een snelle en effectieve telefonische assistentie te verlenen. Juridisch gezien moet er altijd een nummer beschikbaar zijn waarvoor de klant niet meer hoeft te betalen dan voor een normaal telefoonnummer. Volgens het ministerie is het verschil nu in veel gevallen te groot tussen het ‘basistarief’ en het tarief van de servicenummers die sommige bedrijven hanteren en waardoor de klant extra kosten maakt.
De meest gebruikelijke servicenummers in dit verband zijn die nummers die beginnen met 902. Soms wordt daarvoor tot 50 cent per minuut gerekend. De oorsprong ligt in het voormalige provinciale telefoonverkeer. Belde men naar een andere provincie, dan werd daar iets meer voor gerekend. In een tijd waarin alle telefoonaanbieders vaste tarieven rekenen vanaf mobiele en vaste telefoons, zijn de 902-nummers verouderd, zo redeneert het ministerie van Consumptie.
‘Toegang tot de effectieve en hoogwaardige dienstverlening en volledige en waarheidsgetrouwe informatie van een klantenservice mag niet worden bepaald door de financiële middelen van de consument’, aldus minister Garzón. De bedoeling is dat de nieuwe wettekst dit najaar nog door de ministerraad wordt geanalyseerd.