Op maandagochtend vielen Duitse, Italiaanse en Moorse troepen de stad binnen met tanks, oorlogsschepen en vliegtuigen. De Spaanse Burgeroorlog was nog maar net begonnen.
De verdediging van Malaga was al snel uitgeschakeld vanwege het gebrek aan wapens en ander materieel. De fascistische nationalisten troffen een praktisch verlaten stad aan.
Het doel van de vlucht van al deze mannen, vrouwen en kinderen was een stad die meer dan tweehonderd kilometer verderop lag. Slechts één weg leidde er heen. Een weg die aan de ene kant werd begrensd door de hoge pieken van de Sierra Nevada en aan de andere kant door de zee. Een weg met voortdurende hoogteverschillen van een paar honderd meter.
Jonge personen in goede conditie kunnen veertig of vijftig kilometer per dag lopend afleggen. De reis die deze vrouwen, kinderen en oude mensen moesten ondernemen, zou op zijn minst vijf dagen en nachten duren.
Onderweg zou geen eten te vinden zijn en er waren geen treinen en bussen om hen te transporteren. Er zat niets anders op dan te lopen. Overdag in de brandende zon en ’s nachts kou lijdend langs de weg, slechts bedekt door schaarse dekens.
En terwijl deze burgers, elkaar en hun spaarzame spullen voortslepend, op weg waren naar een veilige haven, werden ze beschoten vanaf zee en gebombardeerd vanuit de lucht.
Het was de grootste en meest verschrikkelijke, geforceerde evacuatie van die tijd. Lees meer op MeerSpanje.nl.