Als de begroting wordt aangenomen zal de premier zich onmiddellijk gaan focussen op de begroting van 2018. Dat de begroting voor het jaar dat al ver op weg is nog steeds goedgekeurd moet worden, ligt aan het onstabiele recente politieke verleden in het Spaanse landsbestuur. In 2016 waren er twee keer verkiezingen nodig om uiteindelijk het huidige minderheidskabinet onder leiding van Rajoy voort te brengen.
De premier kan slechts rekenen op de steun van 137 parlementariërs van de 350 die er zijn. Zijn slagkracht is daarmee vrij beperkt en elke stem telt. Deze week is het erop of eronder. De helft van het parlement wil de begroting namelijk verwerpen. Hieronder sowieso de afgevaardigden van de politieke partij Podemos. Binnen de socialisten heerst nog verdeeldheid. Bovendien moet deze partij nog een nieuwe leider kiezen.
Zodoende heeft Rajoy hulp nodig en daarvoor is hij al een tijdje flink aan het lobbyen. Gaat het alsnog mis, dan blijkt de regering machteloos te zijn en liggen nieuwe verkiezingen voor de hand. Inmiddels heeft de premier zich verzekerd van steun van het liberale Ciudadanos. Een partij die enigszins lijkt op de Nederlandse D66. Deze partij eiste steun voor langdurig werklozen, kleine bedrijven, zelfstandigen, jongeren met een laag salaris en arme kinderen. Daarbij is Ciudadanos tegen belastingverhogingen zoals een landelijke belasting op suikerhoudende dranken of bepaalde milieuheffingen. Dat Rajoy hierin meegaat levert hem 32 extra stemmen op.
Daarnaast richt de premier zich op de Baskische nationalisten, die net als de Partido Popular ideologisch ook rechts van het midden gepositioneerd zijn. Vorige week meldde een partijwoordvoerder de begroting niet te verwerpen in ruil voor gunstige afspraken voor het Baskenland. Ook de Canarisch coalitie gaat mee op basis van de belofte op meer geld voor wegen, waternetwerken, scholen en belastingvoordelen.
Inmiddels is het een gelijkspel voor Rajoy. De helft is voor en de helft is tegen. Nu gaat het er om spannen. Hij doet nog zijn best bij de bestuurders van de Spaanse autonome regio’s. Die willen allemaal meer geld voor gezondheidszorg en onderwijs. Posten waar de afgelopen jaren flink op is bezuinigd.
Rajoy zelf blijft zoals altijd optimistisch en hoopt verder te kunnen werken aan de groei in Spanje, nu het land binnen Europa een van de snelst groeiende economieën is.