Deze haalt zijn schouders op: “Poco. Mijn put geeft elke twee tot drie dagen zo’n tweehonderd liter. Voor de planten is dat genoeg, maar jullie hebben natuurlijk veel meer nodig.”
Gelukkig weet Juan wel raad. Hij beweegt zijn hoofd naar voren en zegt: “De bewoners aan de overkant van onze vallei hebben volop water. Mijn neef Antonio zwemt er in.”
Het gesprek met Juan heeft ons ongerust gemaakt over onze toekomstige watervoorziening. Via het internet weten we dat één persoon gemiddeld 130 liter water per dag verbruikt. Als we net zo weinig water uit onze put kunnen halen als Juan, komen we flink tekort.
Het idee om 2.500 euro in een pomp te investeren zonder te weten hoeveel water dat oplevert, is niet aantrekkelijk. Aan de andere kant is waterdealer Alejandro ook niet ideaal. Met veel pijn en moeite zingen we het met zijn leveringen (6000 liter á 100 euro ) drie weken uit. Dat komt niet in de laatste plaats omdat de bouw een ware grootverbruiker blijkt.
Buurtonderzoek
“Zullen we buurtonderzoek doen”, vraagt Ramon. “Misschien wil Antonio of één van de andere buren wel een deal met ons sluiten.”
In de dagen daarna voeren we gesprekjes met de boeren die in de vallei mango’s en avocado’s verbouwen. Ze zijn allemaal met ons begaan, maar niemand wil vaste afspraken maken over de levering van water uit hun eigen bron. In een periode van droogte willen de landbouwers zonder meer over al hun water beschikken, want de oogst is van levensbelang.
Bomba
In het plaatselijke gemeentehuis horen we dat de waterleiding tot aan de rand van het dorp loopt. De kans dat de gemeenschappelijke waterleiding een kilometer wordt doorgetrokken, acht een verveelde ambtenaar achter de balie erg klein.
Volgens hem hebben we in onze vallei beslist een waterpomp nodig, in de Spaanse volksmond ook wel ‘bomba’ genoemd. Wie we ook spreken, aan het einde van het gesprek keert de ‘bomba’ steevast terug.
Test
De aanschaf van een pomp is dus eigenlijk de enige overgebleven optie. Maar zou zo’n dure pomp wel de gewenste hoeveelheid water kunnen ophalen?
We besluiten de gevonden leverancier om voorafgaand aan de aanschaf – te vragen om de pomp eerst te testen. Bij de medewerker van het betreffende bedrijf breekt het zweet uit nadat wij in de winkel ons verzoek kenbaar maken. Zijn gezicht staat somber.
Maar dan schiet hem iets te binnen. “Bij jullie in de buurt zit nog ergens een oude pomp van ons in de grond. Die kunnen we verplaatsen en dan is meteen duidelijk hoe vaak en hoeveel water de put geeft. Als de put voldoende water heeft, schaffen jullie hier een nieuwe, moderne ‘bomba’ aan. Een pomp verbruikt trouwens veel elektriciteit, dus er moet wel voldoende vermogen beschikbaar zijn. “De elektriciteit hebben we vorige week uitgebreid”, reageert Ramon enthousiast. “Dus laat die ‘bomba’ maar komen.”
Esther Rasenberg is sinds juli 2011, co-hoofdredacteur van Waterforum. Met haar partner Ramon heeft zij in 2003 een ruïne in Spanje gekocht. Zij heeft aan de lijve ervaren wat het gebrek aan water kan betekenen en wat het inhoudt om een, klein huis in de bergen van veilig water en sanitatie te voorzien. Deze column verscheen eerder op Waterforum.net.
