Een loffelijk streven dat desondanks buitenlandse investeerders en beleggingsadviseurs er niet van weerhoudt zich af te vragen wat er nog meer aan "bad" nieuws boven water zal komen nu de billen van politici en bankiers tenminste enigszins ontbloot gaan worden.
Phoenix Capital Research (PCR) verschafte onlangs in een door Graham Summers, chief market strategist, geschreven, bijzonder rapport enig inzicht in de omstandigheden waaronder Spanje en andere euro-zone landen zijn komen te verkeren.
Dit rapport onthult goed gedocumenteerde cijfers die het eenvoudig maken te veronderstellen, dat de politieke elite van Europa op dit moment 's nachts geen oog dicht zal kunnen doen. Want Spanje mag dan zijn integrale bankencrisis kennen, alle andere landen uit de euro-zone hebben die kennelijk ook, zelfs het schijnbaar zo voorbeeldige en gewichtige Duitsland.
Tikkende tijdbommen
Men moet bijna macro-econoom zijn om uit alle beschikbare gegevens betekenisvolle conclusies te trekken. Maar ook gewone mensen kunnen gelukkig cijfers vergelijken. Die spreken, volgens Graham Summers, voor zichzelf.
"Laten wij nu eens de totale schuld op de balans van de Europese financiële instellingen bekijken", zo stelt hij aan de hand van gegevens die door het Internationaal Monetaire Fonds werden verstrekt, "en je ziet dat Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje, Engeland en Ierland tikkende tijdbommen zijn".
Zo blijkt dat de Europese financiële instituten in totaal meer schulden bezitten dan het gezamenlijk bruto nationaal product van alle euro-landen, namelijk: 148% van het bnp in Euroland. Summers concludeert daaruit, dat uitbreiding van het Europese Reddingsfonds EFSF of het nog verder verstrekken van "bail-outs" zinloos is, omdat, naar hij schrijft: "Europa's gehele banksysteem insolvent is".
Uit de boeken
Toch krijgt Spanje zijn bank voor slechte kredieten, of "bad bank". Het kan de top van een ijsberg blijken, die in werkelijkheid van Europese omvang is. Want zelfs Duitsland, dat nog steeds als een rots in de Europese economische branding wordt beschouwd, nam in oktober 2008 snel maatregelen om schulden van haar banken te verbergen in het zogenoemde SoFFin fonds.
SoFFin en de Spaanse "bad bank" hebben gemeen, dat beide pogen enorme, ongedekte schulden bij toverslag uit de boeken te doen verdwijnen, zowel van de betreffende financiële instellingen als van de staat. Zover, zo goed?
Jagadeesh Gokhale, senior fellow van het Cato Instituut in Washington, beschreef en voorspelde in januari 2009 reeds hoe zoiets zou kunnen aflopen.
In zijn Policy Report 319 voor EuroStat legt hij het volgende uit: "Gemiddeld zou ieder land in de euro-zone ruim viermaal (ofwel 434 procent van) het huidige bruto nationale product op de bank moeten hebben staan en daarover een rente ontvangen geliijk aan de kosten van leningen door de staat, om alle lopende verplichtingen nog lange tijd te kunnen financieren".
Volgens hem belopen de niet-gedekte verplichtingen van Duitsland in dit opzicht om en nabij de 400%. Volgens Axel Weber, die in april 2011 zijn functie van directeur bij de Bundesbank neerlegde, gaat het "maar" om een slordige 200%. Maar ook Duitsland moet zijn banken eens van nieuw kapitaal voorzien.
Ondergekapitaliseerd
In september 2011 waarschuwde het Deutsche Institut für Wirtschafts-forschung (DIW) in Berlijn er voor, dat daartoe tenminste 127 miljard euro nodig zou zijn. In het Duits vertolkte de Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung (18 september 2011) deze waarschuwing door te schrijven, dat Duitse banken "ondergekapitaliseerd" waren. Alleen het persbureau Reuters besteedde er in het Engels onopvallend een tiental regels aan. Nergens ging een rood lichtje aan.
En nog niet nu de werkloosheidscijfers van Duitsland weer oplopen omdat de industriële output terugvalt. Duitsland lijkt welzeker ook in recessie te verkeren.
Donkere wolken trekken zich samen boven het hoofd van Bundeskanzlerin Frau Dr. Merkel. Niet alleen komende landsverkiezingen zullen haar de nodige hoofdbrekens kosten. Kassen in Duitsland raken leeg, terwijl een cost-push inflatie naar Duits recept in Europa de ronde doet.
Technisch kunststukje
Tot zover de theorie. Waar komt dit nu op neer? Helpt het Spanje vooruit, dat de balans van het bankwezen wordt opgevijzeld door een technisch kunststukje? Wat gebeurt er vervolgens als zou blijken dat de "bad" bezittingen van banken op grond van verder afbrokkelende markten zonder restwaarde moeten worden afgeboekt?
Kan of wil de simpele belastingbetaler de kosten van "zijn" bad-bank wel betalen door steeds hogere belastingen en heffingen voorgeschoteld te krijgen? Wie moet overigens (mogelijk nog dit jaar) Duitsland bijspringen, als dat land de gevolgen van eigen schuldenmakerij begint te voelen en ook moet bezuinigen?
Historisch moment
De Europese Centrale Bank is nu al niet in staat om Italië en Spanje voldoende te helpen. De gedachte dat Duitsland of de ECB Europa wel even zullen redden, lijkt in dit licht en alles overziend minstens naïef.
Het komt er nu op aan wie het eerste de euro-zone verlaat en op welke wijze. Griekenland? Duitsland? Of misschien Spanje? We staan duidelijk voor een historisch moment. Hoe dat gaat heten, mogen historici later bedenken. Het voorspelt echter voor ons allen weinig goeds.
Bron: o.a. Reuters, Istockanalyst, Zerohedge, Diarioinformacion,Ecomonitor
