Ik hoef u natuurlijk niet te vertellen dat wij om minimaal twee zaken wereldwijde faam genieten. Dat ons voetbal vanwege mondiale adoratie op één staat behoeft geen betoog; da's logisch. En dat we tot in de verste uithoeken van de aardbol beschouwd worden als de misschien wel het meest om de brei heen pratende bevolking, behoeft ook geen nadere uitleg. Als een Amerikaan uit zijn nek zit te zwetsen wordt 'ie met stierenstront bekogeld. Wij, die in het buitenland zo als verdomd eigenwijs door het leven gaande Hollanders, hebben daar de uitdrukking polderen voor bedacht. Veel lullen, ja van je bladiebladiebla, maar eigenlijk niets zeggen.
Zoveel kunnen ouwehoeren over dingen die helemaal nergens, maar dan ook echt nergens over gaan, daar zijn we erg goed in. Ik verzeker u; na zo'n 3 jaar zonder TV door het leven te zijn gegaan is er niets erger dan per ongeluk de De Rijdende Rechter in te zappen. Het gaat werkelijk helemaal nergens over! En dat al een jaartje of 10.... Maar dit terzijde, want waar ik naar toe wilde zijn de politieke ontwikkelingen bij ons thuis.
Dat het ook daar heel vaak nergens over gaat hebben we tijdens de gemeenteraadsverkiezingen kunnen zien en horen. Door een flinke aardverschuiving werd de hele sociaal democratische handel weer eens flink opgeschud. Het veel gehanteerde ronduit inhoudsloze, “ja maar, mensen, als wij het voor het zeggen hebben, nou, dan komt het allemaal wel goed hoor” geleuter in de rondte werd deze keer echter genadeloos afgestraft door de zo voor dom gehouden goegemeente.
Waar in de sport of de business verliezers vaak onder spot het slagveld dienen te verlaten, zag ik hier enkele verliezers blijven joelen en juichen. En maar roepen dat de slag weliswaar verloren was, maar de oorlog zeker nog niet! En meer van dat soort hulpeloos gezwets. U kent die prietpraat wel. Dat is nogal wat als je net je halve leger hebt verloren, en op beschamende wijze in de pan bent gehakt.
PvdA leider Diederik Samson liet zich bejubelen door een uitgelaten aanhang, die ondanks de verpletterende nederlaag toch zicht- en hoorbaar haar voorman bleef steunen. Bewonderenswaardig! Maar Diederik dan? Ja echt, die bleef stug volhouden dat zijn club het enige juiste voor heeft met Nederland en haar toekomst. Onbegrijpelijk eigenlijk, zo was het betoog als reactie op de complete oorwassing van het Nederlandse volk. Om even een keer niet om de pot heen te te draaien, kwam het eigenlijk hier op neer; al die domme schapen in de Nederlandse polders, op de akkers en in de dorpen en steden hadden het maar mooi verprutst door niet massaal op zijn adjudanten te stemmen. De boodschap was misschien niet goed over gekomen, en wellicht ook niet helemaal goed gebracht, maar als een paal boven water stond dat de kiezers het allemaal niet zo goed begrepen hadden.
Wat een minachting! How dare you, Diederik? De billen nog rood van het pak op je broek dat je zojuist hebt gehad, en dan doodleuk de vlot analyserende intellectueel uit gaan hangen en zeggen dat de kiezer eigenlijk gewoon dom is omdat ze de boodschap niet hebben begrepen. Nee, nee, beste Diederik, de kiezer heeft de boodschap juist heel goed begrepen!!
omdat zij juist vinden dat jullie helemaal geen boodschap hébben! En ook nergens meer voor stáán! Geen klare taal en nergens voor staan. In het vroegere wilde westen ging je dan met pek en veren de stad uit, maar Diederik blijft zitten waar die zit.
Klare taal en ergens voor staan! Nee, hoe je ook over de man denkt, dat kun je Geert Wilders niet ontzeggen. Onze zelfbenoemde vrijheidsstrijder was weer eens het gesprek van de avond toen de uitslagen de ether in werden geslingerd. En natuurlijk de daarop volgende periode.
Dezelfde Geert die jaren geleden het wereldwijde politieke speelveld in de brand stak door overal ongegeneerd de spreekwoordelijke benzinebommen en molotovcocktails naar binnen te gooien. Geert heeft het niet zo op mensen die compleet anders zijn en denken dan hij. En al helemaal niet als ze per ongeluk ook nog eens Achmed, Ali of Mohammed heten, een wijdvallende broekjurk of een tulband en woeste baard dragen. Wat hem betreft scheren we ze allemaal. Wel over één kam natuurlijk! Geert heeft het ook niet zo op de nakomelingen van al die Achmeds, Ali's en Mohammeds.
Ze kunnen wat hem betreft allemaal de pot op en nog de boot in. En dan graag naar de plek van afkomst. Bij deze, beste mensen, het word tijd om hem eens zijn zin te geven. Ik stel voor; we laden al onze klippers en schoeners, fier de zeilen in de wind, vol met al die honderdduizenden lastige kleine etterbakjes waar hij het altijd over heeft. En gaan zo van Katwijk naar Stavoren, en via Urk wippen we even langs Volendam en brengen ze over de woelige baren zo weer terug naar de plek van afkomst. Dus naar Rotterdam, Amsterdam, Groningen, Apeldoorn, Den Haag, Leiden, Delft en al die andere plekken die zo multicultureel bevolkt zijn. Want ja jongens, hoewel jullie wel effe normaal moeten doen allemaal, horen jullie er hier natuurlijk wel gewoon bij. Zou een mooie poppenkast zijn dat op zeker weer heel Europa doorgaat. En Geert schaakmat zet.
Maar wat een walgelijke vertoning was het toch. Om even dicht bij mijn huidige thuis te blijven; als een wild(ers) geworden stier doolde Geert door de politieke arena, en nam bewust de hele zaak weer eens op zijn vlijmscherp gevijlde horens. Zoals een echte volksmenner betaamt gaf hij zijn, in het hele spectrum toch slechts beperkt te noemen, aanhang brood en spelen, gepaard gaande met de retoriek van een dwaas megalomaan.
Zelfs zijn eigen mensen gaven er de brui aan, zo mismoedig geworden van de totaal misplaatste tactiek die hij weer eens hanteerde om de aandacht naar zich toe te trekken. Toen hij zich later, zoals zo velen, ook nog begon te bedienen van het poldermodel wist ik genoeg. Nee, hij had het allemaal niet zo gezegd, waste zijn handen in onschuld en ja hoor, bladiebladiebla... Uiteindelijk leverde dit alles dikke winst op. Ondanks al dat gepolder heeft het volk laten horen dat men beide heren totaal niet meer serieus neemt.
