Maar al dat duivelse gereis. Voor een week of wat. Even eruit. Opladen of ontladen noemen ze het. Sinds ik Spanje woon geloof ik niet meer in de zogenaamde helende vorm van een vakantie. Want ik zit er dagelijks in. Maar ik geloof wel in het vrij zijn. En mijn vrije tijd op mijn manier benutten. Maar daar hoef je niet voor in Spanje te wonen. Italië zou ook zomaar kunnen.
Teruggaan is het ergste
Ik heb een bloedhekel aan reizen. Het reizen op zich is voor mij al een slijtageslag. Maar het ergste aan reizen, zeker naar een ander land - en dat weet ik van toen ik nog in Nederland woonde - is het weer terug moeten gaan. Wat een frustratie om retour te gaan naar waar je eigenlijk diep van binnen, niet meer aanwezig zou willen zijn. Je zit even in die geweldige droom, en dan moet je er geforceerd weer uit. En opnieuw een jaar lang wachten. Om troosteloos uit te kijken naar weer twee weekjes ergens volgend jaar. Ok… er zijn genoeg mensen die daar anders over denken, maar daar heb ik even geen boodschap aan. Daarom woon ik ook in Spanje en anderen niet.
Smaakt naar meer
Mijn grootste probleem was altijd, dat bijna overal waar ik kwam, ik er direct wilde blijven wonen. Wat zonde van de tijd en energie om er ergens naar toe te gaan en altijd weer neerslachtig terug te moeten. Zonder dat je ook maar één mogelijkheid hebt kunnen krijgen om een andere cultuur echt te leren kennen. Hooguit even proeven. Want als het smaakt dan wil je meer. Maar ik begrijp goed dat wanneer je ergens geworteld zit, het verdomd moeilijk is om dat te kunnen doorbreken. Het is ook niet voor iedereen weggelegd om zoiets te willen of kunnen verbreken.
Dag in dag uit een hemels gevoel
Ook bij mij, zijn de emoties ooit tot aan de kook geraakt. Hét startschot voor mijn vakantie metamorfose. Want waar een échte wil is, is een weg. En ik zeg niet dat ik beter af (gelukkiger) ben dan iemand die dagelijks droomt van een leven in warm mediterraan land. Want geluk is maar een mystiek begrip. En voor iedereen weer anders. Maar laat ik eerlijk zijn: ik hoef alleen maar in de koelkast te kijken, een blik naar ons wijnrek te werpen, een ontbijtje op bed te brengen voor mijn Spaanse Anabel of langs onze voordeur naar buiten te gaan om keer op keer dagelijks altijd maar weer te beseffen dat ik in dit geweldige zonnige Spanje woon. En dat slijt maar niet. Nooit niet. Een onbeschrijflijk hemels gevoel. Dag in, dag uit.
Vakantie in het kwadraat
Als ik hier even een paar daagjes weg ga, dan heb ik altijd twee vakanties in één. Zeg maar in het kwadraat, of zoiets. En als ik dan weer thuis kom van mijn korte dubbele vakantie, arriveer ik altijd weer op mijn eigenlijke vakantieadres. Want zo voelt het. En zo is het maar net. En wanneer ik slaap, heb ik hier altijd vakantiedromen.
Vakantie op vakantie
Ondanks het feit dat ook ik hier gewoon moet werken, blijft het voor mij één grote werkvakantie. En in mijn tijdloze vakantiestadje, betaal ik altijd alles met mijn verdiende vakantiegeld. Een échte krokus-, paas-, zomer-, herfst- en kerstvakantie heb ik dus niet. Want die vallen altijd boven op mijn jaarlijks durende normale vakantie. Dat zijn dus altijd extra vakanties binnen mijn alsmaar durende vakantie.
Vakantie expert
Eigenlijk weet ik niet beter dan dat alles in mijn leven met vakantie te maken heeft. Van koffiekopje tot WC papier. Werkelijk alles. En als een echte vakantie expert word ik daar soms wel eens een beetje moe van. Gelukkig kan ik hier, wanneer ik het maar wil, altijd per direct op vakantie. De volgende minuut al. Ook al is het maar voor een uurtje of twee. Of eerst nog even een siësta? En dat geeft toch altijd weer dat heerlijke rustgevende vakantiegevoel.
