De enorme steen die bij toeval gevonden is in deze berg, die ook bekend staat als de Indianenrots omdat de vorm ervan doet denken aan het profiel van een indiaan, werd volgens de eerste onderzoeksresultaten gebruikt als grafmonument en is mogelijk nog ouder dan de Dolmen van Menga, eveneens aangetroffen in Antequera.

Onderzoeksleider Leonarda García Sanjuán, professor in de Prehistorie, heeft de burgermeester van Antequera over de vondst geïnformeerd. Het gaat om een niet eerder geïdentificeerd monument uit het Neolithicum -de Nieuwe Steentijd- dat ‘deel uitmaakte van een heilige ruimte van de nederzettingen in het gebied. Het zou nog voor de befaamde Dolmen van Menga in Antequera zijn gebouwd’. De Dolmen van Menga is een van de grootste en best bewaard gebleven prehistorische monumenten in Europa en werd samen met twee andere dolmens in Antequera in 2016 bijgeschreven op de lijst met Werelderfgoed van Unesco.

Inzet dateringsmethoden voor meer inzicht en kennis

Volgens de gemeente Antequera ‘zullen de nieuwe gegevens en onderzoeken meer inzicht geven in de processen die vooraf zijn gegaan aan de bouw van zo'n buitengewoon monument als de Dolmen van Menga en bijdragen aan meer kennis en begrip van de maatschappij en de omgeving van dit gebied in de Nieuwe Steentijd. Bovendien kunnen ze helpen om de unieke en baanbrekende plaatsbepaling van dit grafmonument te verklaren. Gebruik wordt gemaakt van wetenschappelijke dateringsmethoden zoals de radiokoolstofmethode, waarbij het koolstofgehalte wordt gemeten, of de optisch gestimuleerde luminescentie (OSL), waarbij de ioniserende straling wordt gemeten. De resultaten zullen helpen om een beter inzicht te krijgen in de maatschappij en omgeving in de tijd voordat Menga gebouwd werd’.

Professor García Sanjuá zoekt in de omgeving van de Peña de los Enamorados al jaren naar nederzettingen en monumenten. Volgens hem zou het laatste veldwerk erop kunnen wijzen ‘dat het gevonden grafmonument zelfs ouder is dan de Dolmen van Menga, al is daar nog geen sluitend bewijs voor gevonden’. Het gaat bij deze vondst om ‘een dolmenstructuur die geïntegreerd is in de natuurlijke rotswand van het terrein; half rots, half megalithisch monument’. 

Wat nieuw is ten opzichte van de studies die de laatste 15 jaar zijn gepubliceerd, is de vaststelling dat er ook op deze vindplek in de Nieuwe Steentijd al begrafenissen en menselijke activiteiten plaatsvonden. Die zouden van de voorouders van de bouwers van de Dolmen van Menga kunnen zijn.