Deze en andere wetenswaardigheden - zoals het feit dat ‘e’ en niet ‘a’ de meest gebruikte letter in het Spaans is, dat ‘oía’(hoorde) het enige woord is dat drie lettergrepen vormt met drie letters en dat ‘murciélago’ (vleermuis), dat een van de weinige woorden is die alle vijf de klinkers bevat, vroeger ‘murciégalo’ was- zijn enkele van de ‘geheimen’ van de Spaanse taal die in het boek ‘Nunca lo hubiera dicho’ (Dat had ik nooit gedacht) verzameld zijn.
ADVERTENTIE
Het boek, dat behoort tot een nieuwe lijn over taal, is met steun van de Real Academia Española en de Asociación de Academias de la Lengua Española, en onder leiding van de academica Soledad Puértolas tot stand gekomen.
Wat is de meest gebruikte letter n het Spaans?
Het Spaanse alfabet (abecedario) kent 27 letters en 30 verschillende klanken. Dit komt door de ch (che), de LL (elle), de zachte R en de harde R. Het Spaanse alfabet kent tevens een unieke letter, die bijna een merk is geworden: de Ñ.
De meest gebruikte letter in het Spaans is de ‘e’, gevolgd door de ‘a’ en, op de derde plaats, ook een klinker, de ‘o’. De medeklinkers 's' en 'r' maken de top vijf compleet. Aan het andere eind van het spectrum staan de ‘x’, ‘k’ en ‘w’, die het minst worden gebruikt.
Volgens sommige studies zijn 45% van de letters in een Spaanse tekst klinkers. Er bestaan woorden die alle klinkers bevatten: naast het vaak genoemde voorbeeld ‘murciélago’ (vleermuis) zijn dat bijvoorbeeld ‘auténtico’ (echt, authentiek, ‘estimulador’ (stimulator, stimulerend) of ‘euforia’, (euforie, gelukzaligheid) waarvan het laatste woord de minste medeklinkers nodig heeft, slechts twee.
Langste woord en andere leuke weetjes
Het langste woord in het woordenboek van de Spaanse taal: is ‘electroencelalografista’ (elektroencelograaf)met 23 letters. Het woord ‘ferrocarrilero’ (spoorwegbeambte) bevat vijf keer de letter ‘R’'. Naast ‘cosa’ (ding) wordt ook ‘realizar’, (maken, realiseren) vaak gebruikt. Met andere woorden: dit zijn de termen die kunnen worden omschreven als de meest ‘pluriempleados’ (met meerdere betekenissen) van de Spaanse taal.
De typische Spaanse ñ, ! en ¿
Het boek wijdt een van de hoofdstukken aan de letter ‘ñ’, de vijftiende letter van het alfabet, waarvan het bestaan werd bedreigd en die een politieke en juridische strijd om te kunnen voortbestaan moest voeren. In 1991 stelde de Europese Gemeenschap de Spaanse wetten aan de kaak die de aanwezigheid van de letter op in Spanje in de handel gebrachte toetsenborden waarborgden.
De letter is ontstaan toen kopiisten in de middeleeuwen afkortingen gebruikten om tijd en ruimte te besparen in woorden met een dubbele ‘n’, waarbij ze de medeklinker vereenvoudigden door er een streepje over te zetten. Deze tendens werd nog versterkt door de orthografie van Alfonso X de Wijze en Nebrija, die de letter al als zelfstandige letter hadden opgenomen.
Twee jaar later verzekerde de Spaanse regering de aanwezigheid ervan in een Koninklijk Besluit. Net als het omgekeerde vraagteken aan het begin van een vraag en het gebruik van een uitroepteken in een uitroep, valt het in de categorie culturele uitzonderingen.
Uve doble
De laatste letter die aan het Spaanse alfabet werd toegevoegd was de dubbele V. Deze uve doble werd pas in 1969 in het Spaanse alfabet opgenomen, en wel als een buitenlandse letter, aangezien hij door leenwoorden in de Spaanse taal terechtkwam. De ‘w’ functioneert soms als een klinker in veel woorden uit het Engels of de oosterse talen, maar kan ook als een medeklinker gebruikt worden, zoals in het uit het Duits afkomstige woord ‘wolframio (wolfraam).
