Dat stelt María Silvestre, hoogleraar sociologie aan de Universiteit van Deusto. Afgelopen zaterdag besloot de Spaanse zangeres Eva Amaral tijdens haar optreden op het Sonorama-festival in Aranda de Duero haar top uit te trekken. "Dit is voor alle vrouwen," zei ze, voordat ze haar borsten ontblootte voorafgaand aan haar nummer 'Revolución'. Het doel? Het verdedigen van de waardigheid en vrijheid van vrouwen.
ADVERTENTIE
Deze act was echter meer dan alleen een statement; het was een teken van solidariteit met andere Spaanse artiesten die ook hebben gekozen voor naaktheid als vorm van protest voor vrouwenrechten.
Rocio Saiz
In juni werd een concert van zangeres Rocío Saiz in Murcia door de politie onderbroken nadat ze haar top had uitgetrokken. Een actie die ze naar eigen zeggen al meer dan 10 jaar tijdens optredens doet. De politie heeft later haar excuses aangeboden voor de interruptie en verklaarde dat een politieagent "incorrect" had gehandeld.
Riogberta Bandini
Vorig jaar werd Rigoberta Bandini's lied 'Ay Mamá', een ode aan het moederschap, een feministisch volkslied in Spanje. De zangeres ontving zowel lof als kritiek voor het tonen van haar borsten tijdens een vertolking van dit nummer. Amaral verwees ook naar zangeres Bebe, die in 2011 werd bespot nadat ze tijdens een concert in Logroño een van haar borsten had getoond.
Acties gesteund door feministische politici
Deze acties worden niet enkel door de muziekindustrie ondersteund. Feministische politici, waaronder vice-premier Yolanda Díaz en gelijkheidsminister Irene Montero, hebben hun steun betuigd aan Amaral en haar collega's.
Nuria Varela, betrokken bij de oprichting van het eerste Spaanse ministerie van Gelijkheid in 2008, stelt dat deze acties voortkomen uit een gevoel van "genoeg hebben" van de terugdraaiing van vrouwenrechten in recente jaren.
"Vrouwelijke lichamen blijven een strijdtoneel"
De geschiedenis van Spanje heeft hierbij een significante rol gespeeld. Vrouwen naaktheid werd pas in de late jaren 70 en 80, tijdens de overgang naar democratie, gezien als een vorm van rebellie en seksuele bevrijding tegen een strikt katholiek systeem. Varela zegt hierover: “Het lijkt erop dat, ondanks onze voortdurende strijd, onze lichamen nog steeds niet van ons zijn. Vrouwelijke lichamen blijven een strijdtoneel."
De feministische groep Femen, bekend van hun topless protesten, speelde volgens Varela een belangrijkere rol in de Spaanse feministische beweging dan in andere Europese landen.
Silvestre merkte op dat het bericht van Amaral, hoewel krachtig in woorden, waarschijnlijk niet zoveel aandacht zou hebben gekregen als ze haar borsten niet had getoond. Ze wijst ook op het dubbele standpunt dat de maatschappij inneemt: enerzijds wordt de borst door het feminisme gebruikt als een middel voor aandacht en protest, terwijl anderzijds de vrouwelijke borst nog steeds wordt geërotiseerd of zelfs gecensureerd op sociale media platforms zoals Facebook en Instagram.
Hoewel het waar is dat het tonen van de vrouwelijke tepel niet dezelfde verontwaardiging onder de bevolking veroorzaakt als decennia eerder, blijft het problematisch. Buiten Spanje zijn er voorbeelden zoals Madonna, die haar borst liet zien tijdens een concert in Istanbul in 2012. Onlangs heeft ze verschillende keren Instagram uitgedaagd, door topless foto's op haar profiel te plaatsen. Het sociale netwerk verwijderde daarop alle foto's waarop een tepel of een deel ervan zichtbaar was.
Lees ook: Borsten bedekken is "seksualisering" en "discriminatie"
