Ik geniet dagelijks, spreek de taal, betaal keurig mijn belasting, hou me verre van politiek, doe niets met dikke envelopjes en ben hier twee keer extreem voor de liefde gevallen. Hoe kan het ook anders in Extremadura. De eerste keer vatte de streek Extremadura vlam en later was daar plots het vuur van mijn Spaanse Anabel. En daar wil ik het voor de rest van mijn leven graag bij houden. Dus heb ik een enorme voorraad brandstof vergaard. Daar heeft mijn creatuur een dagtaak aan. Meer dan genoeg, want het goede leven druipt constant over het randje van mijn emmer. Als stroperige zoete dikke honing.
Hollandse hersenen
Ik probeer hier aan mijn Spaanse medebewoners wel eens uitleggen dat hoewel ik in een Nederlands lichaam zit, toch echt een Extremeño hart bezit. Maar ondanks dat ook mijn Spaanse hart uit vier kamers bestaat, is de grootste kamer toch nog steeds Nederlands. Gemeubileerd, opgeruimd en wel. Samen met een overdreven sensibel stel – uit de blauwe klei getrokken – Hollandse hersenen. En die houden me dag in en dag uit, op de been.
Buiten-opplak-cultuur
En dit alles brengt me soms tot de meest vreemde gelaatsuitdrukkingen. Daar kan ik maar niets aan doen. Zoals hier in mijn stadje bijvoorbeeld: hoe men hier diensten, onroerend goed en andere tweedehands zaken aan de man brengt. Het is één grote buiten-opplak-cultuur. Boodschappen over allerhande aard worden te kust en te keur spontaan, en waar dan ook opgeplakt. Er zijn hier wel websites te vergelijken met marktplaats.nl, maar als 25 procent van de lokale bevolking nog nooit een computer heeft aangezet, of zelfs nog meer er überhaupt niet mee om weet te gaan, dan blijft een groot deel maar roeien met de riemen die hij of zij heeft. Voortbordurend op hoe het altijd is gegaan. Ooit van de Romeinen geleerd, denk ik dan.
Veel plakband
Zo is het dus heel verbazingwekkend hoe huizen soms te koop worden aangeboden. Afgescheurde – met de pen – beschreven papiertjes geplakt op een willekeurige boomstam. Met lekker veel plakband. Dan blijft het in ieder geval wat langer dan een week hangen. Vervolgens staat er op zo’n klassiek marketingboodschapje alleen het volgende: Appartement te koop, 3 slaapkamers met niet meer dan een telefoon nummer. Of: huis te koop, met alleen de prijs en een telefoonnummer. Zelfs ook garages te huur met alleen een telefoonnummer. Niet waar, hoe en wat of soms zelfs maar een prijs. Zo duurt het wel een dikke honderd jaar voordat een eerste geïnteresseerde zich eens meldt.
Tuinstoel
Of bijvoorbeeld een auto. Met koeienletters achter de ruit: TE KOOP zonder enige verdere informatie! Niet eens een telefoonnummer! Leuk, maar ga je dan in een tuinstoel naast die auto zitten wachten tot dat de eigenaar weer eens verschijnt? Ik dacht het niet. Of misschien zouden ze dat juist wel moeten doen: een losse tuinstoel naast de auto met een touw aan de bumper geknoopt. Wie weet?
Flintstone marketing
Het blijft me fascineren. Maar deze verkooptechniek heeft juist ook een positieve kant. Voor alles en iedereen blijft er constant van alles te koop. Nooit raakt er ook maar iets op of uitverkocht. En dat is goed nieuws, want zo blijft alles precies zo als het is. Niets liever dan dat. Vandaar dat deze fantastische Flintstone marketing – van mij – hier nog lange na niet gemoderniseerd hoeft te worden.