De coronapandemie heeft immense gevolgen voor de Spaanse economie: het bruto binnenlands product is sinds de Burgeroorlog nooit zo sterk gedaald, de staatsschuld bereikt een ongekende hoogte en volgens het IMF is Spanje het westerse land waar de impact van de pandemie op de economie het grootst is. Ook voor de werkgelegenheid zijn de gevolgen nog niet te overzien.
Het zal volgens het IMF dan ook nog zeker tot 2026 duren voordat het aantal werkzoekenden in Spanje weer gelijk is aan dat van 2019. Het werkloosheidspercentage voor dit en het komend jaar wordt geschat op 16,8 procent. Naar verwachting komen er volgend jaar wel banen bij, maar daarmee wordt nauwelijks 20 procent van de 965 duizend verloren gegane banen gecompenseerd.
Hoewel werkgelegenheid nooit Spanjes sterkste punt is geweest, stond het land er begin 2020 in dit opzicht niet al te slecht voor. In de afgelopen zeven jaar daalde het werkloosheidspercentage van 26 procent in 2013 naar 14 procent begin van dit jaar.
Het is nog maar zeer de vraag of Spanje binnen zes jaar weer terug zal zijn op dit laatste percentage. Bij de huidige cijfers zijn namelijk niet de 728 duizend werknemers meegerekend voor wie tijdens de pandemie een ERTE-regeling is getroffen en waarmee hun ontslag officieel slechts tijdelijk is. Dit aantal zal naar alle waarschijnlijkheid nog oplopen en bovendien blijft het onzeker of deze werknemers weer kunnen terugkeren naar hun voormalige baan of dat ze definitief op straat komen te staan.
Wereldwijd 400 miljoen fulltimebanen verloren gegaan
Binnen Europa heeft dit jaar alleen Griekenland met 19,9 procent een hoger werkloosheidspercentage dan Spanje (16,8 procent). In Italië is dit 11, in Frankrijk 8,9 en in Duitsland zelfs niet meer dan 4,3 procent. Volgens een berekening van de Internationale Arbeidsorganisatie zijn in het tweede kwartaal van dit jaar wereldwijd 400 miljoen fulltimebanen verloren gegaan (als alle verloren arbeidsuren bij elkaar worden opgeteld). De werkloosheid heeft met name het vrouwelijk deel van de beroepsbevolking dat werkzaam is binnen de informele economie tijdens de noodtoestand het hardst getroffen.