De prijzen voor huurwoningen in Spanje lopen zo ver op dat er steeds vaker sprake is van sociale uitsluiting. Ook zorgen hoge huurprijzen ervoor dat jonge mensen op een latere leeftijd zich pas een woning kunnen veroorloven en dus ook pas later aan kinderen beginnen. (Te) hoge huurprijzen hebben consequenties op allerlei vlakken, zo concludeert de Bank van Spanje in het onderzoek ‘El mercado de la vivienda en España entre 2014 y 2019’ (De woningmarkt in Spanje tussen 2014 en 2019).
Minstens 30 procent inkomen bestemd voor huur
De cijfers van de huursector laten sinds 2014 een enorme stijging van de huurprijzen zien. Van 2011 tot 2017 is het percentage huishoudens dat meer dan 30 procent van hun loon moest besteden aan huur gestegen van 6 naar 14 procent. Spanjaarden zijn in deze periode niet meer gaan verdienen, maar betalen wel meer huur.
Geen evenwicht tussen vraag en aanbod
Volgens de Bank van Spanje is er geen sprake van evenwicht tussen vraag en aanbod. Omdat het kopen voor velen moeilijker wordt gemaakt door de grote werkloosheid en de aanscherping van de kredietvoorwaarden, worden veel jongere Spanjaarden gedwongen om te huren in plaats van te kopen. Voornamelijk in de grotere steden is de vraag naar huurwoningen groter waardoor ook de huurprijzen stijgen.
Mogelijke oplossingen
De Bank van Spanje stelt een aantal oplossingen voor om de huursector toegankelijker te maken en al deze problemen zoveel mogelijk te voorkomen. Een samenwerking tussen de overheid en de particuliere sector is een van de beste oplossingen voor de meest kwetsbare doelgroepen. Hierdoor wordt het beschikbare aanbod van betaalbare huurwoningen groter.
Het toepassen van maximale huurprijzen zou ook een optie zijn die ervoor zorgt dat de huurprijzen niet verder stijgen. De bank geeft hierbij wel als nadeel dat het aanbod van huurwoningen niet direct groter wordt en dat daarmee de meest kwetsbare groepen van de samenleving niet zijn geholpen.
Tot slot zijn er maatregelen te noemen die ervoor zorgen dat de eigenaar meer juridische zekerheid krijgt. De huurtermijnen in Spanje zijn een van de langste ten opzichte van die in de omringende landen. Het huidige beleid is vijf jaar voor particuliere eigenaren en zeven jaar voor bedrijven. De toetreding van institutionele beleggers is in dit opzicht gewenst omdat dat kan zorgen voor een reductie van de beheerskosten en een groter volume van het particuliere woningaanbod.