Het programma bestond uit het opvangen van dieren zoals ezels en het introduceren ervan in het natuurpark Desert de les Palmes zodat ze konden bijdragen aan het verwijderen van planten om brand te helpen voorkomen. Op 4 augustus arriveerden in totaal 52 ezels uit Grau de Castellón bij de hermitage van Les Santes in het natuurpark. Het zou dienen als een proef en bij succes zou de ervaring kunnen worden overgedragen naar het gehele park.
Het idealistische project heeft amper twee maanden geduurd. In oktober werd het door de Consell beëindigd “omdat het niet werkte”. De reden voor het mislukken van het programma: de dood van 10 van de ezels.
Deze informatie was niet bekend tot een inwoner van Cabanes alarm sloeg op sociale netwerken met verontwaardiging van groepen zoals , Gecen (Groep voor de studie en het behoud van natuurlijke ruimtes) tot gevolg. Die stelde het gebrek aan transparantie bij de overheid aan de kaak en eist aansprakelijkheid voor nalatigheid bij het beheer van dit programma.
“Tot nu toe is het enige dat het ministerie heeft gezegd dat ze een dossier hebben geopend, maar we eisen de verantwoordelijkheid omdat de sterfte van deze dieren niet te wijten is aan een specifieke gebeurtenis, noch aan een situatie van overmacht want er zijn foto’s van enkele uitgehongerde ezels en die zijn niet op een dag genomen”, benadrukt Gecen-woordvoerder Paco González in Las Provincias.
“We zijn niet tegen dit soort projecten voor het beheer van vegetatie en het voorkomen van branden met ezels, paarden of koeien, zoals in andere gebieden wordt gedaan. Wel tegen de manier waarop de monitoring en het nalatige beheer in dit geval zijn uitgevoerd”, benadrukt González.
Het project begon op initiatief van het natuurpark zelf, geïnspireerd op vele andere soortgelijke waarbij dieren worden ingezet om struikgewas en losse vegetatie uit bossen te verwijderen, zodat er in geval van bosbrand minder brandstof voorhanden is.
Bronnen bij het ministerie erkennen echter tegen Las Provincias dat “de ervaring niet werkte en begin oktober kregen we de waarschuwing dat de dieren niet in de omstandigheden verkeerden waarin ze zouden moeten zijn”. Daarom “werd de boer gevraagd de dieren te verwijderen.”
Toen dat bevel eenmaal was doorgegeven besloot het ministerie dinsdag “een dossier te openen om te verduidelijken wat er is gebeurd, omdat”, erkennen ze, “het heel ongebruikelijk is dat deze dieren in zo’n paar weken deze problemen hebben gehad.”
Het ministerie wil niet over een oorzaak speculeren of over de verantwoordelijkheid voor wat er is gebeurd, aangezien nu gesproken moet worden met de verschillende partijen om vast te stellen wat er precies is gebeurd met de dieren.
Volgens het ministerie zou de boer verantwoordelijk zijn voor de dieren, maar ze vermijden hem de schuld te geven van wat er is gebeurd en dringen erop aan dat gewacht moet worden op de resultaten uit de gesprekken met alle betrokken partijen.
Elke keer eentje dood
De eigenaar van de 52 ezels, Juan Lebrián, zei gisteren dat hij eerder deze maand de gemeente waarschuwde dat “elke keer dat ik de ezels ging bekijken, er een levenloos in een sloot of tussen de braamstruiken verscheen. Zo zijn er in totaal tien ezels gestorven”. Lebrián ontkende dat de afdeling onder leiding van Mireia Mollà hem had bevolen de dieren terug te halen uit de Desert de Les Palmes.
De herder benadrukte dat hij geen idee heeft over de doodsoorzaak van de dieren, maar merkte wel op dat “ze gewond waren aan de poten”, enkele verwondingen die naar zijn mening overeenkomen met die welke kunnen worden toegebracht door “jachthonden die op wilde zwijnen jagen”.
De boer, die de ezels al uit het gebied heeft verwijderd, vermoedt dat de hand van de mens achter de dood van tien van zijn dieren zit, omdat hij het onhaalbaar acht dat “de dieren zelf het schrikdraad hebben doorgesneden”. Verder, legde hij uit, “een ezel springt niet in braamstruiken. In 2,5 maand, met het overvloedige voedsel dat ze hadden, is het onmogelijk om tien ezels te verliezen.
Om deze hypothese kracht bij te zetten, vertelde Lebrián het verhaal van een andere veeboer die ezels had in een ander nabijgelegen ravijn en die op een dag een bord tegenkwam waarop stond dat hij óf de bellen die de ezels droegen zou moeten verwijderen óf dat ze allemaal gedood zouden worden.