Normaal gesproken zou de La Vuelta al in 2020 gestart zijn in Utrecht. Door de coronacrisis is dat niet doorgegaan. Omdat de start van La Vuelta 2021 al vastlag in Lombardije werden alle kaarten met succes op 2022 gezet. “We moesten er even op wachten, maar na de teleurstelling van toen schijnt nu de Spaanse zon in onze wielerharten: La Vuelta komt naar Nederland!’ schrijft burgemeester Sharon Dijksma in het officiële programmaboekje van La Vuelta Holanda.
La Vuelta a España, de Ronde van Spanje, kent dit jaar in totaal zes vlakke etappes, waarvan twee met een hoge aankomst; zeven hoge bergetappes, vier middelhoge bergetappes en twee tijdritten, een ploegetappe en een individuele etappe. Het programma van de Ronde van Spanje ziet er als volgt uit:
Etappe 1. Utrecht – Utrecht
De openingstijdrit is met 23,3 kilometer door de Nederlandse stad langs haar brede lanen langer dan normaal, maar zonder technische complicaties.
Etappe 2. ‘s-Hertogenbosch – Utrecht
De eerste vlakke etappe van de editie. De enige hindernis van de dag is een pas van de derde categorie die de eerste punten zal bepalen in de strijd om de bergtrui.
Etappe 3. Breda – Breda
Deze derde etappe is ook volledig vlak met een gegarandeerde sprintfinish, waarbij de renners zullen rijden op een terrein dat meer kenmerkend is voor de Noordelijke Klassiekers dan voor de Spaanse wedstrijden.
Etappe 4. Vitoria-Gasteiz – Laguardia
Na de drie etappes in Nederland wordt dit de eerste etappe op het schiereiland met de Herrera-pas op 15 kilometer van de finish.
Etappe 5. Irún- Bilbao
Een etappe met maar liefst vijf bergpassen ten het zijn de twee beklimmingen naar de Vivero in het laatste deel die verantwoordelijk zullen zijn voor de selectie van de kopgroep.
Etappe 6. Bilbao – Ascensión al Pico Jano (San Miguel de Aguayo)
Een lange en zware tocht, met de aankomst in Pico Jano.
Etappe 7. Camargo – Cistierna
Het parcours van bijna 200 kilometer lang volgt een bochtig profiel, met een klim naar San Glorio bijna op de helft van de wedstrijd.
Etappe 8. La Pola Llaviana / Pola de Laviana – Colláu Fancuaya. Yernes en Tameza
Deze eerste etappe in Asturië telt ruim 3.300 meter hoogtemeters en bestaat uit vier beklimmingen voor de n beklimming van de Colláu Fancuaya, waar het voor de favorieten belangrijk zal zijn om hun krachten te sparen voor het laatste stuk.
Etappe 9. Villaviciosa – Les Praeres. Nava
De eerste wedstrijdweek wordt afgesloten met deze loodzware etappe, waarin de renners vier passen moeten beklimmen voor zij Les Praeres bereiken en met een finish op de top van Nava, waar vier kilometer lang de krachten worden gemeten.
Etappe 10. Elche – Alicante
De tweede individuele tijdrit, volledig vlak over 30 kilometer. De favorieten voor het algemeen klassement zouden in deze etappe geen problemen mogen ondervinden, terwijl degenen met een meer klimmend profiel het wel eens moeilijk kunnen krijgen.
Etappe 11. El Pozo Alimentación – Cabo de Gata
Etappe met enkele steile beklimmingen, waarin de sprinters moeten profiteren om hun ploegen aan het werk te zetten. De renners zullen naar verwachting massaal finishen.
Etappe 12. Salobreña – Peñas Blancas (Estepona)
Het peloton zal de provincie Málaga van begin tot eind doorkruisen tijdens de volledig vlakke etappe tot de slotklim naar Peñas Blancas.
Etappe 13. Ronda – Montilla
De route begint enigszins bochtig, het tweede deel is volledig vlak. Peñas Blancas kan zwaar worden, de hitte ook.
Etappe 14. Montoro – Sierra de la Pandera
Deze etappe bestaat uit twee delen: een vlakker deel en een deel met constante beklimmingen. Wie wil ontsnappen, moet dit doen voordat La Pandera bereikt wordt. Deze klim zal de klimmers op de proef stellen, want hij is moeilijker dan hij lijkt door de smalle weg en het ruwe asfalt.
Etappe 15. Martos – Sierra Nevada. Alto Hoya de la Mora. Monachil
Een bergroute met meer dan 4.000 meter gecumuleerd hoogteverschil, waar de hitte ongetwijfeld een van de hoofdrolspelers van de dag zal zijn. Het is een lange en veeleisende etappe die eerder werd gereden in La Vuelta van 2017.
Etappe 16. Sanlúcar de Barrameda – Tomares
Na een welverdiende rustdag is deze etappe de laatste kans voor de sprinters voordat ze Madrid bereiken.
Etappe 17. Aracena – Klooster van Tentudía
De renners krijgen te maken met een etappe die zwaar is voor de benen, met continu beklimmingen en afdalingen in de zengende hitte van Extremadura.
Etappe 18. Trujillo – Alto de Piornal
Een pittige en mooie route, waarbij de Piornal op drie verschillende hellingen wordt beklommen: door La Desesperá, vervolgens via het klooster van Yuste en als laatste door de vallei van Jerte.
Etappe 19. Talavera de la Reina – Talavera de la Reina
De route is dan wel kort, maar bedrieglijk, want de etappe van 130 kilometer bestaat gaat over de Piélago-pas.
Etappe 20. Moralzarzal – Puerto de Navacerrada
Dit is een klassieke route in de Sierra de Guadarrama, met beklimmingen naar de passen Morcuera en Canencia, en twee passen door Navacerrada.
Etappe 21. Las Rozas – Madrid. Paisaje de la Luz
Vorig jaar was de finish nog in Santiago de Compostela, dit jaar keert La Vuelta weer terug naar de Spaanse hoofdstad met een rit door de belangrijkste verkeersaders van de stad. Een feest voor de renners!
Geschiedenis
La Vuelta a España zag het levenslicht in 1935. De wedstrijd werd net als de Tour en de Giro georganiseerd door een krant, Informaciones. De eerste twee edities van 1935 en 1936 werden gewonnen door de Belg Gustaaf Deloor. Als gevolg van de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog werd de Vuelta in het begin niet elk jaar verreden. Pas vanaf 1955 werd de ronde een jaarlijks evenement.
Spanje meest succesvol
Spanje is het succesvolste land in de geschiedenis van de Vuelta. Roberto Heras is recordwinnaar met vier eindzeges (2000, 2003, 2004 en 2005). Alberto Contador won de ronde driemaal (2008, 2012 en 2014). Zo’n twee dozijn Spanjaarden won de ronde één of twee keer. Het lukte Miguel Indurain niet om La Vuelta te winnen.
Nederland en België
Twee keer won een Nederlander het eindklassement van de Vuelta. Net als in de geschiedenis van de Tour de France slaagde Jan Janssen daar als eerste in, in 1967. Twaalf jaar later, in 1979, lukte het Joop Zoetemelk óók. België leverde zeven keer de winnaar af. Zoals genoemd, won Gustaaf Deloor de eerste twee edities en ook Eddy Merckx pakte een keer de winst. Verder wonnen ook Edward Van Dijck (1947), Frans De Mulder (1960), Ferdinand Bracke (1971) en Freddy Maertens (1977) het algemeen klassement eenmaal.