Chacón leed aan een aangeboren hartafwijking die haar uiteindelijk fataal werd. In 2008 haalde ze het internationale nieuws toen toenmalige premier van Spanje, José Luis Rodriguez Zapatero haar benoemde tot minister van Defensie. Dat was al bijzonder, want Spanje had nog nooit een vrouwelijke minister van Defensie gehad, daarbij was ze erg jong met haar 37 jaar, maar ze was bij haar aantreden ook nog eens zeven maanden zwanger.
Tot 2011 was ze minister. Daarna verloor Zapatero de verkiezingen. Chacón was kandidaat partijleider, maar deze post verloor ze nipt aan Alfredo Perez Rubalcaba. Voordat ze minister werd viel ze al op als afgevaardigde voor de socialisten in het Catalaanse parlement.
Haar aantreden als minister riep weerstand op onder de meest conservatieve militairen. Het Spaanse leger toevertrouwen aan een hoogzwangere Catalaanse zagen zij als ‘een belediging voor het leger’. Toch wist Chacón de militairen snel voor zich te winnen.
Ze voedde haar zoontje de eerste jaren in het ministerie van Defensie op, waar ze een appartement betrok, zodat ze zo min mogelijk tijd kwijt zou zijn aan reizen en zo meer tijd met haar kind kon doorbrengen.
In april 2016 zegde ze op als parlementslid. Ze bleef in het bestuur van de PSOE en werd daarnaast partner bij een advocatenkantoor. Binnen de PSOE is de schok over het overlijden van de ‘dierbare’ collega groot. Ook op Twitter stroomden vanaf dat het nieuws bekend was de condoleances en steunbetuigingen binnen. ‘Vandaag huilen alle socialisten van pijn en machteloosheid’, was te lezen op het officiële twitteraccount van de PSOE.