Elize van Loon
De corruptiezaak Montoro zet de Spaanse politiek op scherp. De leider van de Partido Popular, Alberto Núñez Feijóo, liet in een interview weten dat zijn opvatting over corruptie niet afhankelijk is van wie erbij betrokken is. Het ultrarechtse Vox wil van de onrust profiteren en presenteert zichzelf als alternatief.
“Mijn standpunt over corruptie is heel duidelijk en verandert niet, ongeacht wie erbij betrokken is,” aldus PP-leider Feijóo. Hij stelde dat tijdens zijn dertigjarige loopbaan in de politiek niemand die hij zelf heeft benoemd in opspraak is geraakt wegens corruptie.
Ook riep hij op tot een diepgaand onderzoek naar de corruptiezaak Montoro, voormalig minister van Financiën Cristóbalen. Feijóo benadrukte dat alle corruptiezaken op gelijke wijze moeten worden behandeld — zonder uitzonderingen voor partijgenoten.
Verweer tegen kritiek binnen de partij
Feijóo kwam ook op voor Alberto Nadal, hoofd van de economische afdeling binnen de PP. Nadal werkte eerder op het ministerie van Industrie en was volgens Feijóo niet betrokken bij de onderzochte feiten. Mochten er toch verdenkingen ontstaan en de uitleg onvoldoende zijn, dan zegt Feijóo duidelijk: “Dan werk ik niet meer met hem samen.”
Vice-secretaris Carmen Fúnez bevestigde dat Feijóo geen politieke verantwoordelijkheid draagt in de Montoro-zaak. Volgens haar was hij ten tijde van de onderzochte gebeurtenissen voorzitter van de regionale regering van Galicië. Ze vergeleek zijn positie met die van premier Pedro Sánchez, die volgens haar wél politieke verantwoordelijkheid draagt in andere lopende onderzoeken binnen zijn partij.
Vox schuift corruptie naar breder politiek verhaal
Terwijl de PP zich verdedigt, probeert Vox juist politieke winst te behalen uit de affaire. De partij wijkt daarmee af van haar focus op immigratie, nadat het nieuws over het corruptieschandaal het politieke landschap plotseling opschudde. Vox-leider Santiago Abascal uitte kritiek op het “corrupte tweepartijenstelsel”, zonder Feijóo of oud-president Rajoy rechtstreeks te noemen. Zijn pijlen richtten zich vooral op premier Sánchez, die volgens hem erfgenaam zou zijn van “maffia-achtige praktijken” uit het verleden.
Vox stelt zich op als een alternatief voor zowel de PP als de PSOE en probeert teleurgestelde rechtse kiezers aan zich te binden. De partij heeft zich zelfs aangesloten bij de rechtszaak tegen de voormalige leiding van het ministerie van Financiën, waardoor ze toegang krijgt tot het juridische dossier.
Van immigratie naar institutionele kritiek
In aanloop naar het schandaal organiseerde Vox acties tegen opvangcentra voor minderjarige immigranten, vooral in gemeenten waar de PP regeert. Die lijn lijkt nu vervangen te worden door een bredere campagne tegen de fundamenten van het Spaanse politieke systeem.
Hoewel corruptie de achterban van Vox niet sterk lijkt te mobiliseren, hoopt de partij wel electoraal te profiteren van de zwakke momenten van de PP en PSOE. Of die strategie aanslaat, zal blijken uit toekomstige peilingen — al voorspelde het Catalaanse CIS onlangs een stijging voor de uiterste rechterflank, nog vóór het uitbreken van de Montoro-affaire.
Ex-minister gebruikte Spaanse belastingdienst tegen kritische journalisten