Else Beekman
Water drinken is essentieel voor een gezonde levensstijl. Maar hoewel kraanwater in Spaanse dorpen en steden over het algemeen veilig is om te drinken, zijn er duidelijke kwaliteitsverschillen. De consumentenorganisatie OCU heeft de waterkwaliteit in verschillende steden geanalyseerd.
Volgens een onderzoek van OCU uit juli vorig jaar drinkt 41% van de Spanjaarden geen kraanwater, vaak uit gewoonte of vanwege eerdere problemen met waterkwaliteit. Maar hoe zit het tegenwoordig met de kwaliteit van het kraanwater in Spanje?
Volgens de meest recente gegevens uit 2020 van het Spaanse ministerie van Volksgezondheid is 98,5% van het kraanwater in Spanje veilig om te drinken. Het voldoet aan alle kwaliteitsnormen die door de Europese Unie zijn vastgesteld. Hierbij gaat het specifiek om leidingwater, oftewel het water dat in stedelijke en dorpskernen uit de kraan komt.
Dit staat in contrast met water in veel landelijke gebieden, waar huizen en vakantieverblijven vaak niet zijn aangesloten op het leidingnet. In zulke gevallen komt het kraanwater uit putten of natuurlijke bronnen. De drinkbaarheid hiervan hangt af van verschillende factoren, zoals de locatie, de diepte van de put en de kwaliteit van de waterbron. In veel gevallen is dit water niet direct geschikt voor consumptie. In dit artikel gaat het uitsluitend over de kwaliteit van het openbare leidingwater in Spanje.
Steden met het beste kraanwater
Uit de analyse van de OCU blijkt dat de beste waterkwaliteit te vinden is in onder andere Burgos, Vigo, San Sebastián, Las Palmas en Madrid. In Burgos bijvoorbeeld bevat het kraanwater weinig mineralen en nauwelijks kalk, wat de smaak ten goede komt. Ook in San Sebastián is het water van lage mineralisatien en dat verbetert de zintuigelijke kenmerken ervan. Over het algemeen voldoen deze steden aan de strengste normen en leveren ze water dat niet alleen veilig is, maar ook goed smaakt.
Waar is de kwaliteit minder goed?
Niet overal in Spanje is het kraanwater van dezelfde hoge kwaliteit. Steden als Ciudad Real, Palma de Mallorca en Barcelona scoren lager in de beoordeling. Hoewel het water hier nog steeds voldoet aan de Europese richtlijnen, bevat het vaak een hoger gehalte aan chloor, mineralen of andere stoffen die de smaak en helderheid kunnen beïnvloeden. Dit betekent niet dat het water per se onveilig is, maar het wordt door bewoners en bezoekers minder als drinkbaar ervaren. Klachten over de smaak zijn vaak gerelateerd aan de hardheid van het water of water uit ontziltingsinstallaties. Volgens de wet moet drinkwater kleurloos, geurloos en smaakloos zijn.
Historische problemen en verbeteringen
In het verleden was de kwaliteit van het kraanwater in Spanje niet overal even goed. Voor de toetreding van Spanje tot de Europese Unie in 1986 was de infrastructuur voor waterzuivering beperkt, vooral in kuststeden zoals Barcelona, Valencia, Alicante, Málaga en Cádiz. Het was destijds gebruikelijk om kraanwater te mijden en water in flessen te kopen. Toeristen versterkten dit beeld door standaard voor flessenwater te kiezen. Toch gebruiken ook nog veel huishoudens in Spanje waterfilters aan hun kraan of speciale filterkannen om eventuele vervuiling, zouten en geur te verwijderen
Sindsdien heeft Spanje echter enorme stappen gezet in de verbetering van de waterinfrastructuur. Dankzij Europese subsidies van ruim 21 miljard euro tussen 1986 en 2008 zijn waterzuiveringsinstallaties en filtratiesystemen sterk verbeterd. Hierdoor is 99,5% van het Spaanse kraanwater tegenwoordig veilig voor consumptie.