Else Beekman
Opnieuw een veelzeggende ontruiming op het eiland Ibiza. Daar zijn deze week zo’n 300 mensen dakloos geraakt nadat autoriteiten het grootste informele woonkamp van het eiland hebben ontruimd. Het ging vooral om seizoenswerkers en gezinnen met jonge kinderen. Hun tijdelijke onderkomens, vaak niet meer dan houten hutjes of caravans, zijn dinsdagochtend door bulldozers met de grond gelijkgemaakt.
De ontruiming volgde op een gerechtelijk bevel op verzoek van de grondeigenaren uit Barcelona en na klachten over brandgevaar en milieuschade. Een eerdere poging tot ontruiming van dit kamp werd in april op het laatste nippertje voorkomen doordat een advocaat een kwetsbaarheidsrapport had ingediend bij de rechter.
De bewoners van Can Rova 2 zijn het gezicht van de ongelijkheid op Ibiza: ze maken schoon, doen onderhoud, zetten strandbedden klaar en bedienen gasten in hotels en restaurants, maar slapen zelf in tenten, hutten of oude caravans.
Ontruiming op Ibiza onder toeziend oog van drones
De ontruiming vond plaats in Can Rova 2, een terrein in de gemeente Santa Eulària. Al sinds de vroege ochtend vlogen drones van de politie boven het kamp om bewoners te waarschuwen dat ze moesten vertrekken. De meesten gingen gelaten, zonder verzet. Rond het middaguur lagen hun voormalige huisjes in puin.
Ariel, een van de bewoners, keek stil toe vanaf de overkant van de straat. “Mensen denken dat we hier willen wonen, maar we hebben gewoon geen keuze. Ook wij willen een normaal leven.” Achter hem ligt een kinderfietsje tussen het puin. Hij geeft aan al sinds de brand in een geïmproviseerde keuken andere woonruimte te zoeken. Francisca, een moeder van Paraguayaanse afkomst, houdt haar baby stevig vast. “Zolang ik voor mijn kind moet zorgen, blijf ik sterk. Maar nu? We hebben niets meer.”
Van Can Rova 1 naar Can Rova 2
Veel van deze mensen maakten eerder al hetzelfde mee toen hun geïmproviseerde woonwijk Can Rova 1 werd ontruimd. Nu staan ze weer op straat. Een moeder, die anoniem wil blijven, vertelt aan Diario de Ibiza dat ze al tweeënhalf jaar op Ibiza woont. Ze verbleef eerst in Can Rova 1 en daarna in Can Rova 2, maar werd deze week met haar kinderen op straat gezet. “We hebben buiten geslapen, samen met een andere vrouw en haar kindje,” vertelt ze.
Het noodopvangcentrum van Cáritas in Vila, bedoeld voor moeders met kinderen, zit vol. De gemeente Santa Eulària bood haar tijdelijk onderdak aan in Cala Bassa, maar dat ligt ver weg. “We hebben geen auto, ik kan daar niet komen. Mijn man en ik kunnen dan niet werken en de kinderen moeten naar de zomerschool,” legt ze uit. Bovendien is het onderkomen slechts voor een week beschikbaar.
Tijdelijk onderdak bij Cáritas
Volgens de gemeente zijn elf kinderen met hun ouders voorlopig opgevangen bij Cáritas. Voor alleenstaanden of stellen zonder kinderen is geen structurele oplossing geboden. Velen zoeken wanhopig naar een kamer, maar de huurprijzen op Ibiza liggen hoog. Helemaal nu het hoogseizoen is. Een appartement met meerdere slaapkamers is niet meer te vinden voor minder dan 5.000 euro per maand en een kamer kost al gauw 700 euro per maand, exclusief borg. Daarnaast weigeren veel verhuurders gezinnen met kinderen.
Ondanks werkcontracten en jarenlange inzet op het eiland, kunnen veel bewoners simpelweg nergens terecht. “We staan op straat,” klinkt het telkens weer. Sommigen worden tijdelijk bij vrienden en kennissen opgevangen, anderen slapen in een auto of op straat.
Illegale systemen en risico’s
De gemeente verklaart dat de ontruiming noodzakelijk was. Eind juni ontstond er brand in een geïmproviseerde keuken. De technische dienst trof daarnaast illegale stroomvoorzieningen en open septic tanks aan. Ook het risico op explosies werd onderzocht. Hoewel de ME klaarstond, verliep de ontruiming uiteindelijk vreedzaam.
De grond is eigendom van de rijke Catalaanse familie Ayguavives Suaña, die via de rechter al langer probeerde het terrein leeg te krijgen. Volgens het vonnis moeten zij nu de kosten van de sloop en opruiming betalen.
Tussen puin en onzekerheid
De sfeer tijdens de ontruiming op Ibiza onder de voormalig bewoners is gelaten. Sommigen wachten onder een boom op hulp. Anderen zijn hun voertuigen kwijtgeraakt. Valentín, een Colombiaanse onderhoudsmonteur, vertelt dat hij zijn caravan noodgedwongen heeft achtergelaten. “Ik heb hem ooit gekocht voor 7.000 euro, maar ik kan hem nu niet meer verplaatsen. Alles is op.”
Een gemeentemedewerker groet hem en vraagt: “En nu, waar ga je heen?” Valentín haalt zijn schouders op. “We hebben geen plek. We zijn op straat beland.”
Bronnen: El Diario, Diario de Ibiza
De andere kant van Ibiza: wonen in een sloppenwijk om er te kunnen werken