Judith Goeree
In het schilderachtige Catalaanse dorp Sant Hilari Sacalm groeide Antoni Rossell Terris op als een stille, plichtsgetrouwe jongen met grote dromen. Maar die dromen moest hij al op jonge leeftijd opzijzetten om te gaan werken. Studeren zat er voor hem niet in – iets waar hij zijn leven lang spijt van had. Daarom besloot hij iets bijzonders te doen: na zijn overlijden liet hij zijn hele vermogen na aan de plaatselijke middelbare school. Zijn wens? Dat jongeren uit zijn dorp wél de kans krijgen om verder te leren.
Jong aan het werk
Antoni werd geboren in 1937, vlak na de Spaanse Burgeroorlog. Een tijd van armoede en onzekerheid. Op zijn twaalfde moest hij van school om te gaan werken. Eerst als leerling-kleermaker in zijn geboortedorp. Later verhuisde hij naar Barcelona, Hij opende er in Arenys de Mar zijn eigen kleermakerszaak, die hij met zorg en toewijding runde tot aan zijn pensioen.
Toen keerde hij terug naar zijn geboortedorp, waar hij in alle rust zijn oude dag doorbracht. Antoni leefde eenvoudig, zonder opsmuk. Hij trouwde nooit en kreeg geen kinderen, maar bleef altijd betrokken bij zijn omgeving. Zijn nicht Judit herinnert zich hem als “een warme, sociale en rechtvaardige man.” Hij overleed in januari 2025 op 87-jarige leeftijd, maar laat een erfenis na die nog generaties zal bijblijven.
Een verrassende nalatenschap
Na het overlijden van Antoni, kwam er een bijzondere wens aan het licht. In zijn testament had hij opgenomen dat hij zijn volledige erfenis – spaargeld, woning en bezit – aan het Institut Anton Busquets i Punset naliet, de middelbare school in zijn geboortedorp.
Zijn gift maakt het mogelijk om jaarlijks vier studiebeurzen van €5.000 uit te reiken:
- Eén van de vier beurzen is bestemd voor de leerling met de beste resultaten in het bachillerato, de Spaanse bovenbouw van het voortgezet onderwijs voor 16- tot 18-jarigen
- De andere drie beurzen gaan naar leerlingen die uitblinken in het Catalaans, de officiële streektaal die in het onderwijs in Catalonië een belangrijke rol speelt.
Terris stelt als voorwaarde wel dat de leerlingen hun studie voortzetten aan een universiteit of in het beroepsonderwijs.
Ontroering en trots
Toen de beurzen – inmiddels “Becas Terris” (Terrisbeurzen) genoemd – werden aangekondigd tijdens de diploma-uitreiking, moest menigeen een traantje wegpinken. “Het is prachtig dat zoiets gebeurt in een klein dorp als het onze,” zei Catalaans-docente Glòria Donadeu. Burgemeester Jordi Rotllan sprak van “een daad van onschatbare waarde.”
De school kende al langer een kleine beurs, de “Beca Toni Guzmán” van €500. Maar dankzij Antoni’s gift komen daar nu vier flinke beurzen bij, samen goed voor maar liefst €20.000 per jaar.
Dromen voor de volgende generatie
Judit Rossell vertelde aan Catalunya Ràdio dat Antoni niet alleen een warme en hartelijke man was, maar ook een groot hart had voor de Catalaanse taal. Hoewel hij zelf nooit had gestudeerd, was hij cultureel onderlegd, speelde hij toneel en schreef hij graag. Zijn gemis aan onderwijs bleef liet echter aan hem knagen, en precies daarom wilde hij jongeren uit Sant Hilari wél de kans geven om te studeren
En zo worden gemiste kansen tóch vervuld — niet voor hemzelf, maar voor de generatie na hem. Een daad van liefde die ongetwijfeld nog jarenlang vruchten zal afwerpen.
Hoe buurtbewoner een verwaarloosd park in Ronda nieuw leven inblaast