De maandenlange sluiting vanwege de pandemie bood het museum ruimte om de plannen voor deze reorganisatie in versneld tempo uit te voeren. Volgens directeur Miguel Falomir was het tijd om meer aspecten van deze belangrijke periode uit de kunstgeschiedenis te belichten. Zo is er meer aandacht voor niet-Spaanse kunstenaars, sociale thema’s en kunst gemaakt door vrouwen.
Collectie is diverser
Liefst 15 zalen van het museum zijn opnieuw ingericht met een aanvulling van meer dan 100 nieuwe werken. In de collectie zijn nu 13 werken van vrouwelijke kunstenaars en 37 werken van niet-Spaanse kunstenaars opgenomen; vóór de herinrichting waren dat er respectievelijk één en tien. Er zijn nu werken van onder anderen Maria Blanchard, Rosa Bonheur, Aurelia Navarro en Maria Roësset te zien. Ook is er aandacht voor andere formaten dan de traditionele, met bijvoorbeeld miniaturen en medailles.
Met de herinrichting wil het Prado de negentiende eeuw in een bredere context plaatsen dan voorheen, toen deze in het museum gedomineerd werd door Spaanse, mannelijke kunstenaars. Falomir benadrukt dat de kunstgeschiedenis geen chronologische opeenvolging van verschillende stijlen is, maar dat binnen een gegeven tijdvlak diverse stijlen samengaan. Dat aspect moet bij de herinrichting van de collectie duidelijker naar voren komen.
Samengaan van stromingen
Zo zal het Europese neoclassicisme een duidelijkere stempel krijgen met werken van Zwitserse, Duitse, Franse en Engelse kunstenaars die deze nieuwe kunststroming omarmden. Daarmee moet duidelijk worden hoe het werk van de beroemde Spaanse kunstenaar Francisco Goya zich tot deze Europese stroming verhoudt. Overigens is het werk van Goya vrijwel onveranderd in de herinrichting opgenomen.
In de eerste zalen van de 19e-eeuwse collectie staat de opkomst van het naturalisme centraal, een stroming die meer ruimte gaf aan sociale thema’s en aan het einde van die eeuw alom vertegenwoordigd was in de kunst. Kunstenaars zochten steeds meer naar objectiviteit en er kwam steeds meer kritiek op de sociale realiteit. Met deze nieuwe inbreng hoopt het Prado bezoekers een reëler en gelaagder beeld te geven van de Europese negentiende-eeuwse kunst.