Met de verordening wordt een ‘automatische en verplichte’ uitwisseling geëist van informatie op het gebied van ‘belastingheffing met betrekking tot grensoverschrijdende mechanismen die onderworpen zijn aan de communicatie van informatie’. De verordening werd dinsdag door de Spaanse regering afgerond.
Gestores
El Economista schrijft dat degenen die de betreffende informatie aan de belastingdienst moeten verstrekken onder meer adviseurs, advocaten of administratief managers zijn, vaak beter bekend onder de verzamelnaam ‘gestores administrativos’ of ‘gestorías’.
Mogelijke agressieve fiscale planning
In de nieuwe tekst wordt gesteld dat de belastingdienst informatie moet ontvangen over ‘grensoverschrijdende mechanismen’ (overeenkomsten, operaties, juridische handelingen of regelingen) waarbij twee of meer partijen zijn betrokken die zich tenminste in twee staten van de Europese Unie bevinden, of die zich afspelen tussen een EU-lidstaat en een derde land. Dit op voorwaarde dat er een aanwijzing (‘onderscheidende indicatie’) is die duidt op een mogelijke ‘agressieve fiscale planning’. In de tekst wordt als een onderscheidende indicatie onder meer het ‘zoeken naar belastingvoordelen’ beschouwd.
Wie moet de informatie verstrekken?
Degenen die de informatie moeten verstrekken, zijn onder meer de adviseurs, advocaten of administratief managers. Dit zal het geval zijn wanneer zij het grensoverschrijdend mechanisme hebben ontworpen, gecommercialiseerd, georganiseerd of beschikbaar gesteld of beheerd dat onderworpen is aan de communicatieverplichting.
De verplichte informatieverstrekking geldt ook wanneer ze direct via andere mensen hulp, assistentie of advies verlenen bij het ontwerp, de marketing of het beheer van dit soort instrumenten.
Belanghebbende zelf als informatieverstrekker
In bepaalde gevallen is het de belanghebbende zelf die verplicht is om de informatie te verstrekken. Bijvoorbeeld wanneer de tussenpersoon beroepsgeheim moet bewaren, iets dat is geregeld in de 23ste aanvullende bepaling van de Algemene Belastingwet. De verplichting geldt ook wanneer er geen tussenpersoon is omdat het advies wordt gegeven door de adviseurs of advocaten van een bedrijf dat de status van belastingplichtige heeft.
De informatie die moet worden verstrekt zal hoofdzakelijk de identificatie van de partijen betrokken bij de bedoelde operaties betreffen. Daarnaast moet de waarde van het belastingeffect dat uit het mechanisme voortvloeit gemeld worden.
Grensoverschrijdende mechanismen niet perse frauduleus
De nieuwe regelgeving heeft als uitgangspunt dat al deze grensoverschrijdende praktijken “agressieve fiscale planningmechanismen” zijn. In de preambule van de verordening wordt echter erkend dat “de verplichting om een grensoverschrijdend mechanisme aan te geven niet per se impliceert dat dit mechanisme frauduleus of ongrijpbaar is”. In elk geval begrijpt de belastingdienst dat in elk van deze praktijken “bepaalde omstandigheden van belastingplanning voorkomen, die de aangifteplicht rechtvaardigen.
Wat zijn indicaties van ‘agressieve fiscale planning’?
In de nieuwe verordeningen worden enkele algemene en enkele specifieke indicaties genoemd. Enerzijds moet het duidelijk zijn of voorzienbaar dat het mechanisme een belastingvoordeel nastreeft. Dit zou ook kunnen blijken uit het feit dat de tussenpersoon zijn vergoedingen vaststelt op basis van de belastingvermindering die door het mechanisme tot stand komt, dat er een geheimhoudingsplicht is of dat de operatie bedoeld is om door meerdere belastingbetalers te worden gebruikt.
Onder de specifieke indicaties zijn er die die kunnen worden afgeleid uit transacties zoals de aankoop van bedrijven met verlies om hiervan te profiteren en de belastingaanslag te verlagen; betalingen die op het hoofdkantoor van de betaler als aftrekbare kosten worden gepresenteerd maar niet worden belast – of slechts beperkt worden belast op het hoofdkantoor van de ontvanger met wie er een relatie is.