Het akkoord gaat van kracht op het moment dat Engeland de EU verlaat en focust op de problemen rond ‘de rots’ en het gebied dat wordt aangeduid met ‘Campo de Gibraltar’. Dit omvat de gemeenten Algeciras, Los Barrios, La Línea de la Concepción en San Roque, alle gelegen aan de baai van Algeciras, Tarifa aan de Atlantische kust en de gemeenten in het binnenland Castellar de la Frontera, Jimena de la Frontera en San Martín del Tesorillo. Campo de Gibraltar wordt al jaren gekenmerkt door een hoge werkloosheid en problemen rond smokkel en drugstransport.
De memoranda betreffen overeenstemming op het gebied van tabak, het milieu, de samenwerking tussen de douane en politie aan beide zijden van de grens en de rechten van Spaanse werkenden in Gibraltar en Gibraltareños die in Spanje wonen en of werken.
De overeenkomst zal slechts betrekking hebben op de periode van transitie, dus een kleine twee jaar totdat de brexit volledig voltooid zal zijn. Er is ook een memo toegevoegd dat de Spaanse regering deze overeenstemming niet mag gebruiken als aanleiding om over gedeelde soevereiniteit te spreken.
Het meest concreet is de tekst over tabak. Alle partijen zijn het eens dat het verschil in tabaksprijs tussen Gibraltar en Spanje gereduceerd moet worden. Doordat de prijs voor tabak in Gibraltar zoveel lager ligt dan in Spanje wordt er enorm veel mee gesmokkeld. Om dat te voorkomen mag het verschil in prijs niet groter zijn dan 32% in plaats van de huidige 48%.
Andere teksten gaan vooral over de uitwisseling van informatie en de oprichting van speciale gezamenlijke comité’s om de complexe relatie tussen de Britse kolonie en Spanje in goede banen te leiden. Spanje ziet Gibraltar voornamelijk als een fiscaal paradijs.
Ook de politie zal beter gaan samenwerken op basis van Europese principes. Er zal meer en op betere manier informatie worden uitgewisseld met betrekking tot financiële onderzoeken en onderzoeken naar bezit. De samenwerking op het gebied van verkeersveiligheid, witwassen en smokkel van verdovende middelen wordt eveneens verbeterd.
Op het gebied van milieu wordt er een technische commissie opgericht die spelende kwesties met betrekking tot wat Gibraltar aanduidt als ‘landherstel’ te regelen. De Britten hebben op kunstmatige wijze land op de zee teruggewonnen door het plaatsen van cement en ander bouwmateriaal in een gedeelte van de zee rond de Rots terwijl Madrid en Londen het niet eens zijn over tot welk land het behoort. De tekst bevat tenminste de mogelijkheid om deze kwestie aan te pakken op het moment dat de kolonie, net als het Verenigd Koninkrijk, de EU verlaat.
Tot slot gaat een memorandum over de rechten van de burgers. Dat is de kwestie die het gevoeligst ligt aan beide kanten. De wat vage tekst bevestigt opnieuw dat de Spaanse burgers die in Gibraltar wonen of daar belangen hebben en vice versa niet gediscrimineerd zullen worden. Om dit in de praktijk in goede banen te leiden wordt eveneens een comité opgericht.
Aan de vier memoranda wordt nog een fiscaal pact toegevoegd. Dit beoogt de oneerlijke concurrentie die vanuit het Britse gebiedsdeel op fiscaal vlak wordt uitgeoefend te beperken. Dit pact wordt pas later geformaliseerd omdat dit eerst door het parlement moet worden goedgekeurd.