Dit blijkt uit prijsonderzoek voor 24 voedings- en drogisterijproducten in 17 supermarktketens van de Spaanse consumentenorganisatie OCU. De organisatie verzamelde voor het onderzoek 24 voedsel-, drogisterij- en cosmeticaproducten in 17 supermarktketens. De producten zijn vervolgens gegroepeerd in drie categorieën: toonaangevende merkproducten, huismerkproducten en producten met biologische certificering of met termen als “bio”, “eco” of “ecologisch”, die alleen mogen worden gebruikt als ze voldoen aan de regelgeving.
De supermarktketens werden geselecteerd op basis van hun aanwezigheid op de Spaanse markt en hun aanbod van biologische producten. Dat laatste heeft ervoor gezorgd dat twee van de grootste supermarkten in Spanje, Mercadona en DIA niet in het onderzoek zijn opgenomen. Beide bieden onvoldoende tot geen biologische producten aan. Vier supermarktketens gespecialiseerd in de biologische markt zijn opgenomen in het onderzoek: Veritas, Herbolario Navarro, Planeta Huerto en Merkabio.
216% duurder dan huismerk
De conclusies zijn duidelijk, de geanalyseerde biologische producten zijn gemiddeld 77% duurder dan de toonaangevende merkproducten en 216% duurder dan hun huismerk-equivalenten. De biologische producten van maar liefst drie supermarktketens Aldi, Lidl en Carrefour zijn echter wel 50% goedkoper dan die van de gespecialiseerde biowinkels, hoewel deze laatste een grotere verscheidenheid aan biologische merken hebben en dus een groter aanbod dat zeer wordt gewaardeerd door de consument.
De grootste prijsverschillen tussen conventionele en eco-producten zijn gevonden bij drogisterij- en persoonlijke verzorgingsproducten, zoals douchegel, handzeep en maandverband. Bij voedingsmiddelen zijn ongezoete naturelyoghurt, rondkorrelige rijst en gekookte kikkererwten de producten met het grootste prijsverschil. Het prijsverschil voor producten van hetzelfde merk in conventionele en eco-versies is 60% meer voor biologische aankopen.
Het onderzoek heeft alleen betrekking op gecertificeerde producten die te koop zijn in supermarkten, maar er zijn andere alternatieven die betaalbaarder kunnen zijn, zoals duurzame producten maar zonder biologische certificering, zelfgemaakte producten of producten die via alternatieve kanalen zoals markten worden verkocht: directe aankoop bij de producent of bij coöperaties van consumenten.
Ecologisch produceren is duurder
De conventionele sector wordt bekritiseert omdat deze lagere prijzen krijgt in ruil voor het externaliseren van de milieukosten, het verminderen van de biodiversiteit en het bijdragen aan de uitstoot van broeikasgassen. Biologische productie is een deel van de oplossing, maar de dingen goed doen heeft een prijs:
- Biologische landbouw heeft een lagere productiviteit omdat er meer arbeid voor nodig is, de bodemvruchtbaarheid moet worden gehandhaafd door gewassen te roteren en er worden geen chemische bestrijdingsmiddelen en synthetische meststoffen gebruikt.
- Biologische landbouw vergt meer tijd en meer land of vermindert het aantal dieren op hetzelfde oppervlak, en het voeren van gras en granen levert minder op dan het voeren met bewerkt voer.
- Duurzame visserij houdt rekening met de soort, het gebied en het vistuig, de voortplantingscycli van de visgronden, de bevoorrading en het beheer van de aquacultuurvoorzieningen.
- Bij schoonmaak- en cosmetische producten zijn de kosten van investeringen in innovatie om producten van goede kwaliteit zonder schadelijke ingrediënten op de markt te brengen belangrijk en ook de hogere prijs van sommige van de gebruikte grondstoffen is van invloed.
- Bovendien moeten bij producten die als “biologisch” zijn gecertificeerd, de certificeringskosten worden opgeteld, wat de consument garandeert dat ten minste enkele aspecten van ecologische duurzaamheid worden gedekt.
Het resultaat is dat biologische producten duurder zijn wat ze minder toegankelijk maakt voor de consument. OCU argumenteert dat er overheidsbeleid nodig is dat duurzame productie en consumptie krachtig ondersteunt.