Met een verhoging van de sociale uitgaven wil het nieuwe kabinet meer en betere banen creëren, de economische groei stimuleren en de kloof tussen arm en rijk reduceren. Meer geld voor een betere samenleving, onder het toeziend oog van de EU die daarbij over de omvang van de staatsschuld waakt. Zowaar geen eenvoudige opgave voor de eerste coalitieregering uit de Spaanse geschiedenis.
Meer banen, betere salarissen en belastingverhoging voor grote bedrijven en hoge inkomens
In het regeerakkoord dat Pedro Sánches (PSOE) en Pablo Iglesias (Podemos) hebben ondertekend ligt de nadruk op een beter salarisbeleid en een betere verdeling van de rijkdom. Om dit te bewerkstelligen zal een verhoging van het minimumloon, een aanpassing van de uitkeringen aan de actuele consumentenprijzen, een verhoging van het belastingtarief voor grote bedrijven, technologiebedrijven en de hogere inkomens en een verhoging van het onderwijs- en gezondheidszorgbudget worden doorgevoerd.
Sánchez heeft toegezegd al deze maatregelen te realiseren zonder dat dit negatieve gevolgen zal hebben voor de staatsschuld. Ook de huidige minister van Financiën María Jesús Montero heeft deze week laten weten dat geregeerd zal worden met inachtneming van de fiscale regelgeving van de EU.
Is het regeringsplan haalbaar?
Deskundigen staan echter sceptisch tegenover dit ambitieuze regeringsplan van Sánchez en Iglesias. “Het is onmogelijk om de maatregelen uit het regeringsplan te realiseren, daarvoor ontbreken de financiële middelen”, zegt José Carlos Díez, docent economie aan de Universiteit van Alcalá de Henares. Ook María Jesús Fernández, econoom verbonden aan de Fundación de Cajas de Ahorro, heeft haar bedenkingen bij de goede voornemens van de nieuwe regeringsleiders. “Met de aangekondigde maatregelen zullen de uitgaven aanzienlijk hoger zijn dan de inkomsten”, aldus Fernández.
Met een economische groei van maar 2% in 2019 – de laagste groei in de afgelopen vijf jaar – zijn zowel Fernández als Díez van mening dat het begrotingstekort de prioriteit van de nieuwe regering zou moeten zijn. Hoewel ze een nieuwe recessie niet direct reëel acht, is Fernández niet erg positief over een economische opleving in het komende jaar. “Zelfs als internationale bedreigingen zoals een handelsoorlog of de spanningen in Iran geen invloed gaan uitoefenen, zal de Spaanse economische groei slechts gematigd zijn”, aldus Fernández