De gemeente legt de laatste hand aan de procedures die moeten leiden tot het groene licht voor de projectontwikkelaars die dan de werkzaamheden zullen starten op het stuk grond van 242.000 vierkante meter. Dit is toegestaan op basis van het bestemmingsplan uit 1986. Alle gemeentelijke verordeningen erna ten spijt. Die werden allen door verschillende rechtbanken afgewezen. Het hooggerechtshof wees recent nog een hoger beroep af waarin werd gesteld dat het stuk grond een publieke bestemming zou moeten krijgen.
Een specialist in stedelijke bouwkunde van de gemeente zegt: ‘Het is alsof we terugkeren naar de tijden van Jesús Gil [toen er 18.000 woningen buiten de gemeentelijke bestemmingsplannen om werden gebouwd]. Het verschil is dat vroeger die handelingen illegaal waren, maar vandaag de dag zijn ze gewoon legaal.’ Hij voegt eraan toe dat het wel gaat om een bestemmingsplan uit 1986 dat ruim drie decennia geleden werd opgesteld. ‘In 1986 bestonden nog niet de Wet op de Kust en alle wetten die sindsdien zijn ingevoerd om de grond te reguleren. Bovendien was men toen nog niet op de hoogte van de effecten van de klimaatverandering’.
Librada Moreno, coördinator van Ecologistas en Acción heeft kritiek op het feit dat de gemeente blijft kiezen voor luxe toerisme. Uit een rapport van deze milieuorganisatie blijkt dat 98 procent van de 27 kilometer lange kustlijn van Marbella is bebouwd op de eerste honderd meter vanaf de vloedlijn. ‘Die overgebleven 2 procent zijn dus nu ook bijna verdwenen’.