Dat betekent, dat er een verschuiving zal optreden van de bestaande doelstelling over een periode van 3 jaren tot en met 2014.
Voor het eind van deze maand hoopt men de regeling gereed te hebben om 30 miljard euro van het gevraagde hulpprogramma van 100 miljard over te maken naar Spanje.
Uitstel tot 2014
De ministers gingen er mee akkoord, dat Spanje pas na 2014 door hervormingen het begrotingstekort tot 3% zal terugbrengen.
Eurogroep voorzitter Jean-Claude Juncker vertelde op een persconferentie, dat in de tweede helft van juli naar alle waarschijnlijkheid 30 miljard euro klaar zal liggen, onder enig voorbehoud van lopende parlementaire procedures in enkele landen van de Eurozone.
Waarschijnlijk doelde hij onder meer op Duitsland, waar tegen de hulpprogramma’s allerlei gerechtelijke en parlementaire procedures aanhangig zijn gemaakt.
De Duitse minister van financiën, Wolfgang Schäuble, had er vertrouwen in, dat de instelling van banktoezicht de druk van de financiële markt kan halen, wat kan leiden tot een lagere rentebetaling voor noodruftige landen.
ESM nog niet ingezet
Het Europese Stabiliteitsmechanisme (ESM) kan nog steeds niet worden ingezet om insolvente banken van de ondergang te redden. Ertegen bestaan nog altijd veel bezwaren van Engeland, Finland, Nederland en Duitsland.
Voorlopig wordt het hulpfonds EFSF gebruikt om betalingen te realiseren. Het probleem hierbij is, dat deze betalingen in principe toegevoegd worden aan de schuldenlast van de noodlijdende landen, terwijl het voor Spanje feitelijk alleen gaat om insolvente banken.
Deze kunnen nu mogelijk direct geld uit de EU hulpfondse tappen zonder de staatsschuld te zeer te belasten. Dat zou meer zekerheid en rust op de financiële markt kunnen brengen.
Moeizaam
De lopende besprekingen in Brussel tussen alle betrokken partijen verlopen moeizaam. Waar al het geld vandaan moet komen, dat nodig is om de euro van een gewisse ondergang te redden, blijft onzeker.
Steeds meer ziet men een splitsing tussen de “rijke” en “arme” landen van de eurozone. De sociale ongelijkheid neemt daardoor alsmaar toe, wat een weinig florissant uitzicht biedt door de langzame verwezenlijking van de politieke maatregelen.