Om de vreselijke omstandigheden waarmee jaarlijks tienduizenden galgo’s in Spanje te maken krijgen in beeld te brengen, werkte filmmaker Irene Blánquez twee jaar lang in haar eentje aan haar documentaire. Samen met Mabel Vicente richtte zij in 2014 Waggintale Films op. De in eigen beheer uitgebrachte documentaire voor dierenbescherming werd in 2014 als beste bekroond met de Premio Huella de Oro 2014. Meerdere dierenrechtenorganisaties brengen de film nu onder de aandacht bij een zo groot mogelijk publiek. De documentaire Februari; de schrik voor galgo’s is nu ook online te zien via de link.
Cijfers spreken elkaar tegen
De Spaanse krant El Mundo wijdde gisteren een artikel aan het onderwerp. De officiële cijfers over de dierenmishandeling wijken erg af van de cijfers die dierenbeschermingsorganisaties noemen. Zo werden er volgens Seprona, de afdeling van de Guardia Civil die zich bezighoudt met dierenbescherming, in 2013 ‘slechts’ 62 galgo’s in de steek gelaten, één opgehangen en zeven doodgeknuppeld. Seprona baseert zich op cijfers van galgo – en jaagverenigingen. Dierenbeschermingsorganisaties noemen echter heel andere aantallen; volgens hen worden er jaarlijks meer dan 50.000 galgo’s zo ernstig verwaarloosd dat ze ziek, gewond of dood op straat worden gegooid.
Chip
In Spanje is het verplicht om galgo’s direct bij de geboorte te chippen, zodat de eigenaar altijd traceerbaar is. In de praktijk werkt dit helaas niet altijd; de registratie verloopt niet altijd correct en soms worden er galgo’s op straat gevonden bij de wie chip uit de hals is weggesneden. Daarom pleiten dierenbeschermers nu voor een verplichte DNA-registratie.
Verlaten honden
Volgens galgo- en jaagverenigingen worden veel galgo’s gestolen en daarna door de dieven in de steek gelaten. Eigenaren moeten daardoor elk jaar weer nieuwe honden aanschaffen, wat zou verklaren waarom de meeste jachthonden niet ouder zijn dan drie jaar. Volgens de wet mag een eigenaar maximaal vijf jachthonden hebben, zonder speciale vergunning. Heeft hij er meer, dan is een licentie nodig. Toch blijken veel eigenaren wel 10 – 15 ongeregistreerde galgo’s te bezitten.
Zware training
Galgo’s dienen niet alleen voor de jacht, maar zijn door hun snelheid ook geschikt voor hondenrennen. Om hun snelheid te trainen, worden ze soms aan een rijdende auto vastgemaakt. In Andalusië is deze vorm van training niet verboden. ‘Als je een hond wel aan een fiets mag vastbinden, waarom dan niet aan een auto?’, vraagt een galgobezitter zich af. Volgens een medewerker van het Oficina Nacional de Caza (Nationaal Bureau van de Jacht) is een galgo pas echt gelukkig als hij zo hard mogelijk mag rennen. Een woordvoerder van PACMA (de Spaanse Dierenpartij) spreekt dit tegen en zegt dat veel galgo’s onder veel te zware omstandigheden moeten presteren.
Verdeelde meningen
Het verbaasde de maakster van de documentaire dat eigenaren van galgo’s zo weinig affectie tonen voor hun hond. ‘Veel mensen zijn zich er niet eens van bewust dat ze hun hond slecht behandelen. Zolang de honden nut hebben, als wedstrijdhond of jachthond, worden ze goed verzorgd, maar zodra de prestaties afnemen (vaak al na twee of drie jaar) worden ze aan hun lot overgelaten.’ De voorzitter van het Spaanse Platform voor de Jacht met Galgo’s weerlegt dat. ‘Voor honden die niet meer mee kunnen doen aan de wedstrijden wordt een goed tehuis gezocht.’
Traditie
Spanje is het enige land binnen de EU dat de jacht met galgo’s op wild nog toestaat. Deze eeuwenoude traditie zal in Spanje niet zomaar uitgebannen worden. Bewustwording is daarvoor de eerste noodzakelijke stap, aldus PACMA. Ondertussen is het belangrijk dat er toezicht is op de veiligheid en het welzijn van de jachthonden, vinden de dierenbeschermers.
Adoptie
SOS Galgos is een Spaanse organisatie die zich ontfermt over het lot van verwaarloosde galgo’s. Zij verzorgen de eerste opvang en zoeken vervolgens een geschikte nieuwe eigenaar.