Bankroof dus als oplossing voor een structureel probleem in de euro-zone. ‘Zoiets kan niet in Spanje voorkomen!’ haastte zich een woordvoerder van het Ministerie van Economische Zaken te melden in de media.
Het gevolg van deze maatregel is dat mensen de indruk krijgen, dat hun geld bij een bank niet langer veilig is en bovendien nauwelijks een cent rente meer oplevert, dan het jaarlijkse inflatie-percentage.
Meer nog: dat het een eigenzinnige regering die op democratische wijze langs de bevolking heen regeert via banken een willekeurige greep in de kas van de burger kan doen. Ja, Cyprus is een ‘uniek geval‘? Kom nou!
Wat men ook als uitvlucht bedenkt, Cyprus is geen uniek geval, omdat ook Griekenland, Spanje, Italië en Portugal klanten blijken te zijn van wankelende Duitse banken, die voor hun geld vrezen en een Duitse schuldenberg op zich af zien rollen.
Doldriest avontuur
Dát is waarschijnlijk de politieke reden achter het doldrieste avontuur van de Cypriotische ‘bankroof’. Natuurlijk kan dit soort van ‘politiek’ overal en zondermeer succesvol worden toegepast.
Het signaal dat Griekenland gaf luidt immers, dat de bevolking toch niks onderneemt. Dat wil zeggen: dat de kiezer zo’n regering doodgewoon heel democratisch niet durft te vervangen. Angst waart rond om het euro-walhalla te moeten verlaten.
Cyprus bleek te zeer verweven te zijn met Griekse belangen. Haar bankensector was te zeer blootgesteld aan het bankroet van de Griekse staat en instellingen. De oplossing ervoor zou een sanering hebben kunnen zijn, zoals die in Spanje plaatsvond.
De aandeelhouders van de insolvente banken op Cyprus zou men daarom aan de kassa moeten ontbieden, maar zeker niet de kleine spaarder of de gepensioneerde.
Men kan die banken ook gewoon failliet laten gaan, omdat het effect daarvan voor de rekeninghouder met minder dan 100.000 euro op zijn rekening om en nabij nul zou zijn. Die krijgt zijn spaargeld terug, omdat de EG dat trots per richtlijn garandeert.
De banken waar vermeende ‘miljarden’ van rijke Britten, Grieken, Bulgaren, Israeli en Russen op staan, behoren niet tot de groep van insolventen. Tenminste dat moet men aannemen, omdat niemand schijnt te weten wie hoeveel waar bewaart. Ook in Brussel niet, of in Berlijn, Londen of Moskou.
Het idee van de Duitse bondskanselier Merkel om dan maar de hele sector tot een greep in de klantenkas te bewegen voor er amper 10 miljard, in deze dagen peanuts, als hulpmaatregel kon worden overgemaakt naar Cyprus, is daarom uitermate kortzichtig en gevaarlijk.
Geloof in politici
Het komt er op neer, dat men wel erg dom moet zijn om nog langer geloof te hechten aan woorden van politici, die zeggen ‘dat zoiets niet kan gebeuren’ in hun land. Geen enigszins geïnformeerde burger kon immers geloven, dat premier Rajoy (PP) de IVA, de belasting op toegevoegde waarde, zou gaan verhogen in een tijd van recessie? Hij deed het toch. Met alle onherroepelijke en ernstige gevolgen vandien.
Dit is maar een onbeduidend voorbeeld. Als hier onvermoed en geheel onverwacht een goedkope peseta wordt ingevoerd, gaan de banken ook langere tijd dicht en zullen investeerders en spaarders er de nadelen van ondervinden. Nog vlug wat dure euro’s buiten Europa omwisselen in Canadese dollars is er dan niet bij. Gelukkig ‘kan zoiets in Spanje niet gebeuren’.
Uitslaande brand
Wat nu is begonnen op een relatief klein eiland kan binnenkort weleens een uitslaande brand blijken als investeerders en spaarders hun geld en tegoeden bij banken (en verzekeraars) door heel Europa opnemen om ze op een andere wijze onder te brengen. Geldmarkten reageerden onmiddellijk door banken en verzekeraars lager te waarderen.
Het kan evengoed het werkelijke einde bespoedigen van de euro en daarmee de euro-zone. Regeringen kunnen vallen. Een vlucht in edele metalen (goud, zilver) kan op gang komen. Hou daarom die erfenis van tante Mien maar even goed in de la, poets die gouden armband en de zilveren theelepeltjes nog weer eens met een glimlach op. Over een paar jaar kunnen die weleens het tienvoudige opbrengen van nu.
Koop bovendien nu snel die mooie villa maar voor nog weinig geld. Waarom ook ‘miljarden’ op een bank? Geld dat niet rolt, is immers nergens en voor niemand veilig.