Het functioneren van de democratie krijgt een 4,5 als cijfer en 14 procent van de Spanjaarden is ‘volledig ontevreden’ hierover. Dit is ongeveer hetzelfde cijfer dat werd gegeven op het hoogtepunt van de protestbeweging 15M in het jaar 2011, toen de crisis op zijn hevigst was.
Zo’n beetje alle instituten worden afgewezen. De rechterlijke macht krijgt een 3,9 want Spanjaarden hebben het gevoel dat het recht niet voor iedereen gelijk is. Het Spaanse parlement krijgt een 3,7, politieke partijen krijgen een 2,8 en banken worden gezien als hét symbool van de economische macht en moeten het doen met een 2,6. Media komen er ook niet goed van af met een 4,2.
Spanjaarden hebben het minste vertrouwen in hun politici en in het functioneren van het parlement. Dit vertrouwen is het afgelopen jaar flink gedaald doordat er twee keer verkiezingen werden gehouden. Men is moe van de discussies tussen politici die nergens over lijken te gaan, zo zegt politicoloog Dunia Alonso. In juli daalde de waardering nog verder vanwege de angst om voor de derde keer te moeten stemmen.
De meest kritische burger is een werkloze man tussen de 25 en 34 jaar die sympathiseert met partijen die nieuw zijn en links nationalistisch georiënteerd zoals Podemos. Het gebrek aan daadkracht en overeenstemming tussen politieke partijen heeft de situatie en het vertrouwen alleen maar verslechterd.
Tijdens de crisis heerste het idee dat mensen niet een beter leven zouden hebben dan een eerdere generatie. Nu is dat verschoven naar dat men een minder goed leven zal hebben dan een eerdere generatie. Men ziet dat de wetten die het principe van gelijkheid waarborgen beetje bij beetje afbrokkelen.
Spanje heeft op Griekenland na de hoogste werkloosheid in de Europese Unie en circa 2 miljoen mensen zijn al langer dan twee jaar op zoek naar een baan.