Volgens experts hoeft zo’n gebeurtenis midden in de Spaanse hoofdstad niet te verbazen. De dieren vergroten hun leefgebied omdat ze elders onvoldoende voedsel kunnen vinden. Dit is mede een gevolg van de uitbraak van de gekke koeienziekte tussen 1996 en 2002. Als gevolg daarvan werden de regels voor hygiëne veel strikter en werden veehouders verplicht de karkassen van hun dieren onmiddellijk te vernietiging om mogelijk toekomstige uitbraken te voorkomen. Deze praktijk is heel schadelijk geweest voor aasetende vogels – met name in de periode van voortplanting – zoals de vale gier en de zwarte gier.
De kolonies aasgieren in het noorden en westen van de regio Madrid begonnen hun territoria uit te breiden richting midden en zuiden. Met tot gevolg dat het aantal waarnemingen van gieren in het zuiden van Madrid exponentieel is toegenomen, terwijl hier velden met granen en olijfbomen-exploitaties het agrarische landschap domineren.
Daarbij komt dat het totaal aantal gieren in de regio Madrid sterk is gegroeid de laatste jaren. Bij gieren gebeurt hetzelfde als bij andere wilde dieren. Ze verliezen langzaam maar zeker hun angst voor mensen. Veertig jaar geleden keek men nog raar op als eekhoorns, vossen of gieren zich dichtbij mensen waagden of zelfs uit de hand zouden leren te eten.
Vossen komen al met hun jongen naar woningen aan de rand van kleine dorpen, waar ze weten dat ze te eten krijgen. Een bijzonder voorbeeld in dit opzicht is dat van ‘de vriend van de gieren’ Manuel Aguilera. Midden in het natuurpark Sierra y los Cañones de Guara in Huesca wist hij in dertig jaar tijd het vertrouwen van gieren te winnen. Inmiddels heeft hij het voor elkaar dat een kolonie van circa vijftig wilde gieren hem durven te naderen, hem omringen en uit zijn hand eten.